Papyrus 5 (in der Nummerierung nach Gregory-Aland 5) ist eine frühe Handschrift des Neuen Testaments in Griechisch. Er ist ein Papyrusmanuskript des Johannesevangeliums und wird auf das frühe 3. Jahrhundert datiert.[1]
Inhaltsverzeichnis
1Beschreibung
2Text
3Geschichte
4Siehe auch
5Literatur
6Weblinks
7Anmerkungen
Beschreibung
Das Manuskript ist ein Fragment von zwei Blättern, die in einer Spalte pro Seite beschrieben wurden. Der erhaltene Text umfasst Johannes mit den Versen 1,23–31.33–40; 16,14–30; 20,11–17.19-20.22-25.
Das Manuskript wurde in dokumentarischer Handschrift mit aufrechten Unzialen mittlerer Größe geschrieben. Es enthält Nomina sacra (ΙΗΝΙΗΣΠΡΠΡΑΠΡΣΘΥ) aber nicht für ανθρωπος.[2]
και παλιν μεικρον κ]αι οψ]ε̣σ̣θ̣ε̣ μ̣ε̣ κ̣α̣ι̣ [οτ]ι̣
υπαγω προς τον] π̅ρ̅α̅ [18] ελεγον ο̣υ̣ν
τι εστιν τουτο] μ̣εικρον ο̣υ̣κ οιδα
μεν τι λαλει [19] εγ]νω <ο> ι̅η̅ς̅ οτι η̣[θ]ε̣λον
αυτον ερωταν] κ̣αι ειπενπ αυτ[ο]ις
περι τουτου ζητ]ε̣ιτε με μετ αλληλω[ν
οτι ειπον μεικρ]ον και ου θεωρει[τε
με και παλιν μεικρο]ν και οψεσθε με
[20] αμην αμην λεγ]ω υμειν οτ[ι κ]λα[υ
σετε και θρηνησ]ετε υμεις ο δε
κοσμος χαρησετ]αι υμεις λυπηθη
σεσθε αλλ η λυπ]η υμων εις χαραν
γενησεται [21] η γυν]η οταν τικτη λυ
πην εχει οτι ηλθεν] η ωρα αυτης
οταν δε γεννηση το] παιδ[ι]ον ουκε̣
τι μνημονευει της θλ]ειψ[ε]ως δι
α την χαραν οτι εγενν]ηθ̣η ανθρω
πος εις τον κοσμον ] [22] και υμεις ουν
[Blatt 2 verso (Johannes 16,22–30)]
νυν μεν [λυπεν εχετε παλιν δε
οψομαι υ[μας και χαρησεται υμων
η καρδια [και την χαραν υμων ου
δεις αρει [αφ] υμων [23] και εν εκεινη
τη ημερ̣[α] ε[μ]ε̣ [ουκ ερωτησετε
ουδεν [α]μην α̣[μην λεγω υμειν
αν τι αιτη[σ]η̣τε [τον π̅ρ̅α̅ δωσει υμειν
[24] εν τω ον[ο]ματ̣[ι μου αιτειτε και
και λημψεσθε ι[να η χαρα υμων η
π̣επληρω[μ]ε[ν]η [[25] ταυτα εν παροι
μ̣ιαις λελ[α]ληκα [υ]μειν ερχεται
ω̣ρ̣α̣ οτε ο̣υκετ[ι εν παροιμιαις λα
λησω υμειν αλλα παρρησια περι
του π̅ρ̅ς̅ απαγγε[λω υμειν [[26] εν ε
κεινη τη ημερα [εν τω ονοματι
μου αιτησεσθε [και ου λεγω υμειν
ο]τι εγω ερωτησ[ω τον π̅ρ̅α̅ [[27] αυτος
γ]αρ ο π̅ρ̅ φιλει υμ[ας οτι υμεις εμε
πεφιληκα̣τε̣ και [πεπιστευκατε
οτι παρα θ̅υ̅ εξηλθ[ον [28] εξηλθον
παρα του π̅ρ̅ς̅ και ε[ληλυθα εις τον
κ̣ο̣σ̣μον παλιν α̣[φιημι τον κοσμον
και πορευομαι προ[ς τον π̅ρ̅α̅ [29] λε
γ̣ο̣υ̣σ̣ιν <αυτω> οι μ[αθηται αυτου ιδε νυν εν
παρρη̣σια λ[αλεις και παροιμιαν ου
δεμιαν λ[εγεις [30] νυν οιδαμεν
οτι οιδας πα̣[ντα ου χρειαν εχεις
[Blatt 3 recto (Johannes 20,9–19)]
[[9] ουδεπω γαρ ηδεισαν την γραφην]
[οτι δει αθτον εκ νεκρων αναστηναι]
[[10] απηλθον ουν παλιν προς αυτους οι]
[μαθηται [11] μαρια δε ειστηκει προς τω]
μνημ[ειω εξω κλαιουσα ως ουν εκλαιεν
παρεκυ[ψεν εις το μνημειον [12] και θεω
ρει δυο [αγγελους εν λευκοις καθεζομε
ν[ους ενα προς τη κεφαλη και ενα προς
τ[οις ποσιν οπου εκειτο το σωμα του ι̅η̅υ̅
[13] και λεγουσιν αυτη εκεινοι γυναι τι]
[κλαιεις λεγει αυτοις οτι ηραν τον κ̅ν̅]
μου και ουκ οιδα που εθηκαν αυτον
[14] ταυτα [ειπουσα εστραφη εις τα οπι
σω και [θεωρει τον ι̅η̅ν̅ εστωτα και ου
κ ηδει [οτι ι̅η̅ς̅ εστιν [15] λεγει αυτη ι̅η̅ς̅
γυναι [τι κλαιεις τινα ζητεις εκεινη
δοκου[σα οτι ο κηπουρος εστιν λεγει
αυτω [κ̅ε̅ ει συ εβαστασας αυτον ειπε
μοι π[ου εθηκας αυτον καγω αυτον
αρω [[16] λεγει αυτη ι̅η̅ς̅ μαριαμ στραφει
σα εκεινη λεγει αυτω εβραιστι ραβ]
β[ουνι [κ̅ε̅ μου [17] λεγει αυτη ι̅η̅ς̅ μη
μ[ου απτου ουπω γαρ αναβεβηκα προς
τ̣[ον π̅̅ρ̅α̅ πορευου δε προς τους αδελ
[φους μου και ειπε αυτοις αναβαινω]
[προς τον π̅̅ρ̅α̅ μου και π̅̅ρ̅α̅ υμων και]
[θ̅ν̅ μου και θ̅ν̅ υμων [18] ερχεται μαριαμ]
[η μαγδαληνη αγγελλουσα τοις μαθη]
[ταις οτι εωρακα τον κ̅ν̅ και ταυτα]
[Blatt 3 verso (Johannes 20,19–26)]
[ειπεν αυτη [19] ουσης ουν οψιας τη]
[ημερα εκεινη τη μια σαββατων]
[και των θυρων κεκλεισμενων]
[οπου ησαν οι μαθηται δια τον]
φοβον των ιουδαιων] η̣[λθεν ο
ι̅η̅ς̅ και εστη εις το μεσο]ν <και> λεγει
ειρηνη υμειν [20] και τ]ουτ' ειπω̅
εδειξεν τας χειρας και την πλε]υ
ραν εχαρησαν ουν οι μαθητ]αι ι
[δοντες τον κ̅ν̅ [21] ειπεν ουν αυτοις]
[ο ι̅ς̅ παλιν ειρηνη υμειν καθως]
[απεσταλκεν με ο π̅̅ρ̅ καγω πεμ]
[πω υμας [22] και τουτο ειπων ενεφυσ
ησεν και λεγει αυτοις λαβετε π̅ν̅α̅ α
γιον [23] αν τινων αφητε ταςν αμ]αρτιας
αφεωνται αυτοις αν τινων] κρατητε
κεκρατηνται [24] θωμας εις εκ τω]ν δω
δεκα ο λεγομενος διδυμος ο]υκ ην
μετ αυτων οτε ουν ηλθ]εν ι̅η̅ς̅
[25] ελεγον αυτω οι μαθηται εω]ρακα
μεν τον κ̅ν̅ ο δε ειπεν αυτοι]ς εαν
μη ιδω εν ταις χερσιν τον τυ]π̣ο̣ν̣
[των ηλων και βαλω τον δακτυλον]
[μου εις τον τυπον των ηλων και]
[βαλω μου την χειρα εις την πλευ]
[ραν αυτου ου μη πιστυσς [26] και
[μεθ ημερας οκτω παλιν ησαν εσω]
Geschichte
Der Papyrus wurde in Oxyrhynchus (Ägypten) von Grenfell und Hunt gefunden. Sie veröffentlichten ihn in Oxyrhynchus Papyri, Part II (1899), no. 208.[4] und in Oxyrhynchus Papyri, Part XV, 1781 S. 8–12.
Zurzeit wird er in der British Library (Inv. nos. 782, 2484) in London aufbewahrt.[1]
Kurt Aland: Kurzgefaßte Liste der griechischen Handschriften des Neuen Testaments – in Verbindung mit Michael Welte bearb. von Kurt Aland. de Gruyter, Berlin/New York 1994, 2. neubearbeitete und ergänzte Auflage, ISBN 3-11-011986-2, (Arbeiten zur neutestamentlichen Textforschung Bd. 1).
↑ abcKurt und Barbara Aland: Der Text des Neuen Testaments. Einführung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie in Theorie und Praxis der modernen Textkritik. Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1989, ISBN 3-438-06011-6, S. 106.
↑Peter M. Head, The Habits of New Testament Copyists Singular Readings in the Early Fragmentary Papyri of John, Biblica 85 (2004), 404.
↑Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, S. 60.
↑Frederic G. Kenyon: Handbook to the Textual Criticism of the New Testament, London2, 1912, S. 42.