Salon de la Rose-Croix

Salons de la Rose-Croix is een reeks kunsttentoonstellingen, gehouden in Parijs door Sâr Joséphin Péladan van 1892 tot 1897.

De bedoeling was de kunst te verheffen, vanuit haar materialisme, zoals de Sâr het zag, naar de Rozenkruisersidealen van schoonheid, naastenliefde en geloof. De kunsten die in aanmerking kwamen, waren in de eerste plaats de schilderkunst, maar daarnaast ook de muziek, de literatuur en de beeldhouwkunst. Na een aantal jaar zijn persoonlijke, meestal neerbuigende commentaren te hebben gepubliceerd over de bestaande kunstsalons, stichtte hij de zijne.

Er werd telkens een exhaustieve catalogus gemaakt, doch slechts tweemaal met illustraties. Verdere documentatie kan worden gevonden in het Péladanarchief in de Parijse Bibliothèque de l'Arsenal en in de wereldpers van die periode.

Een aantal van zijn kunstenaars werden later beroemde vertegenwoordigers van het symbolisme.

Locatie van de tentoonstellingen

1ste Salon: 1892: Galerie Durand-Ruel (10 maart tot 10 april)
2de Salon: 1893: Palais du Champ-de-Mars (centrale koepel) (28 maart tot 30 april)
3de Salon: 1894: Galerie des artistes contemporains, rue de la Paix, 5 (8 april tot 7 mei)
4de Salon: 1895: Galerie des artistes contemporains, rue de la Paix, 5 (20 maart tot 20 april)
5de Salon: 1896: Rue de l'Opéra
6de Salon: 1897: Galerie Georges Petit, rue de Sèze (5 tot 31 maart)

Bij het afsluiten van dit laatste Salon deed Péladan zijn Orde officieel en plechtig in slaap. Hij was de enige die bevoegd was om deze maatregel in de toekomst eventueel ongedaan te maken.