Świerząbek złotawy

Świerząbek złotawy

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	selerowce
Rodzina	selerowate
Rodzaj	świerząbek
Gatunek	świerząbek złotawy
Nazwa systematyczna
Chaerophyllum aureum L. Sp. Pl., ed. 2.: 370 (1762)[3]
Synonimy Bellia aurata Bubani Chaerophyllum angelicifolium var. temuloides (Boiss.) Tamamsch. Chaerophyllum hybridum Ten. Chaerophyllum maculatum Willd. Chaerophyllum monogonum Kit. ex Link Chaerophyllum temuloides Boiss. Chaerophyllum trapezuntinum Boiss. Croaspila aurea (L.) Raf. Myrrhis aurea All. Myrrhis maculata Sweet Scandix aurea (L.) Roth Selinum aureum E.H.L.Krause[3]
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Świerząbek złotawy^[4] (Chaerophyllum aureum L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny selerowatych. Występuje w środkowej i południowej Europie, w tym także w Polsce, poza tym w zachodniej Azji.

Zasięg obejmuje południową Europę od Hiszpanii po Kaukaz, na północy sięga do Niemiec, Słowacji, Rumunii i Krymu. W południowo-zachodniej Azji rośnie w Azji Mniejszej i Iranie. Jako gatunek introdukowany rozprzestrzenia się w wielu krajach środkowej i północnej Europy, w europejskiej części Rosji i w zachodniej Syberii^[3].

W Polsce gatunek ma status inwazyjnego kenofita; potwierdzony w kraju na pojedynczych stanowiskach w latach 80. i 90. XX wieku, od początku XXI wieku notowany jako gatunek szybko rozprzestrzeniający się^[4]. W końcu drugiego dziesięciolecia XXI wieku znany był z licznych stanowisk w południowo-wschodniej części kraju i pojedynczych w części środkowej^[5].

Pokrój

Roślina zielna ze skręconym, czarnobrunatnym, u starszych roślin rozgałęzionym kłączem. Wyrasta z niego wzniesiona łodyga osiągająca wysokość od 40 do 130 cm. Łodyga jest pełna, w dole kanciasto bruzdowana, wyżej delikatnie prążkowana, czerwono plamista lub nabiegła, nieznacznie zgrubiała pod węzłami, w dole szczeciniasto owłosiona, w górze włoski są krótsze i miękkie^[6].

Liście

Dolne liście długoogonkowe, górne siedzące i pochwiaste. Blaszki w zarysie trójkątne lub trójkątno rombowe, 3–4 razy pierzasto złożone, z odcinkami I rzędu trójkątnie jajowatymi i zaostrzonymi. Odcinki ostatniego rzędu lancetowate lub sierpowate, w dolnej części wcinane, a w górnej piłkowane. Blaszki są matowo zielone i owłosione^[6].

Kwiaty

Zebrane w baldaszki, a te skupione po 8–20 w baldachy złożone. Szypułki baldaszków są gładkie i nierównej długości. U nasady baldachu pokryw brak lub są w liczbie 1–2 i szybko odpadają. Pokrywki u nasady baldaszków są liczne (5–10), lancetowate, obłonione i orzęsione na brzegu. Płatki korony są białe, nagie, brzeżne w baldaszku są większe od środkowych i osiągają do 2 mm długości. Są odwrotnie jajowate, na szczycie wycięte i tamże z łatką zagiętą do wnętrza kwiatu^[6].

Owoce

Rozłupnie wąskostożkowate, osiągające do 12 mm długości i 2,5 mm szerokości, o żółtych żebrach^[6].

Gatunek podobny

Świerząbek ten może być mylony z trybulą leśną Anthriscus sylvestris, która ma jednak łodygę bez czerwonych plam i płatki co najwyżej słabo wycięte^[6].

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia^[6].

Rośnie w siedliskach ruderalnych i lasach łęgowych^[4], w zaroślach, na łąkach i brzegach wód^[6].