Żołynia Dolna
część wsi | |
Młyn wodny rodziny Machów w skansenie w Kolbuszowej, budowla pierwotnie znajdowała się w Żołyni Dolnej | |
Państwo | Polska |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | Żołynia |
Część miejscowości | |
Strefa numeracyjna | 17 |
Kod pocztowy | 37-110[2] |
Tablice rejestracyjne | RLA |
SIMC | 0667827[2] |
Położenie na mapie gminy Żołynia | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu łańcuckiego | |
50°09′10″N 22°19′20″E/50,152778 22,322222[1] |
Żołynia dolna – część wsi Żołynia w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie łańcuckim, w gminie Żołynia[3][4][5][6].
Jest położona wzdłuż ulicy Białobrzeskiej dawniej zwaną ku Przeworsku lub Przeworską. W XVIII wieku istniały tutaj trzy stawy: jeden pod dworem znajdującym się na końcu ulicy Kmiecie, drugi – Szulowski pod dzisiejszym zalewem Tama (w młynie obok niego miał mieszkać diabeł[7]), trzeci – pod stawem Szulowskim[8][9]. Przy granicy z Białobrzegami, obok ulicy Białobrzeskiej, rośnie potężna sosna Sobieskiego według legendy to właśnie on pod nią spoczywał gdy wyruszał pod Wiedeń.
Dawniej znana pod nazwą Laska Dolna wspomina się ją w 1713 roku[10] w 1760 roku[11] i w 1832 roku. Dawniej należała do gminy jednostkowej Żołynia Wieś w powiecie łańcuckim w województwie lwowskim. W 1921 roku liczyła 3973 mieszkańców[12]. 1 kwietnia 1928 gminę Żołynia Wieś połączono z gminą Żołynia Miasto w jedną (jednostkową) gminę wiejską Żołynia[13].
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 163954
- ↑ a b Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1623 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2023-09-21].
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2023-09-21].
- ↑ GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Żołynia Dolna-Potok Żołynianka
- ↑ WłodzimierzW. Bonusiak WłodzimierzW., Dzieje Żołyni, 1998 .
- ↑ Europe in the XVIII. century | Arcanum Maps [online], arcanum.com [dostęp 2024-04-26] (ang.).
- ↑ Józef i Teresa z Mniszchów Lubomirscy. Papiery gospodarcze dóbr Żołynia klucz łańcucki. Sygnatura 1/343/0/-/1640. Daty 1713 – 1745, Archiwum Główne Akt Dawnych.
- ↑ Inwentarze wsi: Żołyni Górnej i Dolnej, Lasek, Brzózy, Bud, Grzęski, Gniewczyny, Chałupek, Mirocina, Rozborza. Sygnatura 1/350/0/-/3, Daty 1760 – 1760, Archiwum Główne Akt Dawnych.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej : opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 13. Województwo lwowskie
- ↑ Dz.U. z 1928 r. nr 28, poz. 262
- p
- d
- e
- Siedziba gminy: Żołynia
Wsie | |
---|---|
Osada |
|
Części wsi |
|
Przysiółki wsi |
|