(101) Helena
Odkrywca | James Watson | ||
---|---|---|---|
Data odkrycia | 15 sierpnia 1868 | ||
Numer kolejny | 101 | ||
Charakterystyka orbity (J2000) | |||
Przynależność obiektu | Pas główny | ||
Półoś wielka | 2,5828 au | ||
Mimośród | 0,1421 | ||
Peryhelium | 2,2157 au | ||
Aphelium | 2,9499 au | ||
Okres obiegu wokół Słońca | 4 lata 55 dni 4 godziny | ||
Średnia prędkość | 18,44 km/s | ||
Inklinacja | 10,20° | ||
Charakterystyka fizyczna | |||
Średnica | 65,8 km | ||
Masa | 3,0×1018 kg | ||
Średnia gęstość | 2,0 g/cm3 | ||
Okres obrotu | (23 h 4 min 48 s) h | ||
Albedo | 0,19 | ||
Jasność absolutna | 8,3m | ||
Typ spektralny | Typ S | ||
Średnia temperatura powierzchni | ~173 K | ||
Satelity naturalne | brak danych | ||
|
(101) Helena – planetoida występująca w pasie głównym planetoid.
Odkrycie
Została odkryta 15 sierpnia 1868 roku w Detroit Observatory w mieście Ann Arbor przez Jamesa Watsona. Nazwa planetoidy pochodzi od Heleny Trojańskiej, według mitologii greckiej córki Zeusa występującego pod postacią łabędzia i Ledy. Nazwę Helena nosi również mały księżyc Saturna.
Orbita
(101) Helena jest obiektem o średnicy ok. 66 km, krążącym w aphelium w średniej odległości 2,58 j.a. od Słońca, na co potrzebuje 4 lat i 55 dni. Wiruje wokół własnej osi w czasie prawie jednej doby ziemskiej.
Zobacz też
Zobacz hasło Helena w Wikisłowniku |
Bibliografia
- (101) Helena w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (101) Helena w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity (101) Helena w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)