Agnieszka Polska

Agnieszka Polska
Data i miejsce urodzenia

1985
Lublin

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie

Dziedzina sztuki

sztuki wizualne, video

Odznaczenia
Preis der Nationalgalerie,

Grand Prix 10tego Konkursu im. Eugeniusza Gepperta

Cytaty w Wikicytatach

Agnieszka Polska (ur. 1985 w Lublinie) – polska artystka tworząca wideo, filmy animowane, filmy fabularne oraz fotografie. Mieszka i pracuje w Berlinie[1].

W latach 2004–2005 studiowała na wydziale artystycznym UMCS w Lublinie, później na wydziale Grafiki krakowskiej ASP w pracowni fotografii Agaty Pankiewicz, interdyscyplinarnej Grzegorza Sztwiertni i Zbigniewa Sałaja[2] a następnie w pracowni Hito Steyerl na Universität der Künste w Berlinie[3].

Twórczość

Pierwsze prace Agnieszki Polskiej były oparte w dużej mierze na znalezionym wcześniej materiale, takim jak archiwalne ilustracje fotografie, które artystka poddawała subtelnym interwencjom, animując je lub ingerując w inny sposób, nadając im przez to nowy kontekst. Na podobnym motywie powstały: Ćwiczenia korekcyjne (2008), Kalendarz (2008), Śmierć króla (2009). Z czasem podobnym zabiegom poddawała prace innych artystów (Robert Morris, Robert Smithson, Walter De Maria, Wolf Vostell, Włodzimierz Borowski) lub dokumentacje ich twórczości wykorzystując lub tworząc zupełnie nowe konteksty i narracje[2].

Po okresie cytatów i przetwarzania sztuki Agnieszka Polska przekształciła swoje realizacje w formę instalacji video czasami biernej a czasami interaktywnej nierzadko z elementami fabuły. Najczęściej występuje w nich animowana głowa w różnej postaci (np. słońce, czy księżyc z animowanymi oczami i ustami) lub same usta, które przedstawiają nam treść danej pracy. Figury te występują czasami w pierwszej lub trzeciej osobie sięgając po różne formy narracji, cytatu lub poezji. Mimo, że prace te dotykają wielu tematów, to zawsze oscylują wokół kondycji społecznej czy psychicznej współczesnego artystce świata/pokolenia – jego lęków, frustracji i bezsilności[4]. Poruszając na przykład temat katastrofy ekologicznej czy wzrostu nastrojów nacjonalistycznych, jej prace nie niosą ze sobą jednoznacznego potencjału politycznego – deklaracji czy sugestii zmian. Artystka jednak widzi w immersyjności tych tematów potencjał, który daje możliwość wytworzenia sytuacji dla nich konkurencyjnych[2].

W 2012 roku wyreżyserowała pierwszy autorski film fabularny: Włosy o parze pary hipisów w latach 70., którzy wyruszają na poszukiwania mitycznej komuny w Indiach. A w 2013 za fundusze z Nagrody Filmowej Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie nakręciła drugi film: Hura. Wciąż Żyjemy![2]. W 2023 roku miała premierę jej pierwsza sztuka teatralna The Talking Car, którą sama reżyserowała w ramach BoCA – Biennial of Contemporary Arts w Lizbonie[5].

Filmy i spektakle

  • 2012 – Włosy
  • 2013 – Hura. Wciąż Żyjemy!
  • 2014 – Future Days
  • 2014 – How The Work Is Done
  • 2017 – Hurra!
  • 2023 – The Talking Car (spektakl)

Nagrody

Wybrane wystawy indywidualne

Wybrane wystawy zbiorowe

Przypisy

  1. Karol Sienkiewicz: Agnieszka Polska z prestiżową berlińską nagrodą Preis der Nationalgalerie. Polska artystka w gronie międzynarodowych gwiazd sztuki. wyborcza.pl, 2017-10-24. [dostęp 2024-08-25]. (pol.).
  2. a b c d e Karol Sienkiewicz: Agnieszka Polska. culture.pl, 2022-01-04. [dostęp 2024-08-25]. (pol.).
  3. Agnieszka Polska. Union Pacific. [dostęp 2024-08-27]. (ang.).
  4. a b Federica Bueti: Agnieszka Polska. Voices, Birds, Stone Tools. Georg Kargl. [dostęp 2024-08-26]. (ang.).
  5. The Talking Car. BoCA Biennale. [dostęp 2024-08-27]. (ang.).
  6. Preis der Nationalgalerie 2017. [dostęp 2019-01-09]. (ang.).
  7. Agnieszka Polska laureatką. PISF, 2013-09-18. [dostęp 2024-08-26]. (pol.).
  8. Perfect Lives. Union Pacific. [dostęp 2024-08-26]. (ang.).
  9. Agnieszka Polska: Love Bite. Frye Art Museum. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
  10. The Happiest Thought. IDFA INstitute. [dostęp 2024-08-26]. (ang.).
  11. Preis der Nationalgalerie, Agnieszka Polska: The Demon’s Brain. Staatliche Museen zu Berlin. [dostęp 2019-01-09]. (ang.).
  12. Agnieszka Polska. www.nottinghamcontemporary.org. [dostęp 2023-10-21]. (ang.).
  13. Peace. Schirn. [dostęp 2024-08-26]. (ang.).
  14. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Intymność jako tekst. Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. [dostęp 2024-08-26]. (pol.).
  15. The Eighth Climate (What does art do?). the8thclimate.org. [dostęp 2024-08-26]. (ang.).
  16. Magdalena Magiera: Agnieszka Polska w katalogu Based in Berlin, s.152-153, ISBN 9783863350451 (ang.)

Bibliografia

  • Agnieszka Polska, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-22] .

Linki zewnętrzne

Zobacz kolekcję cytatów z artystki w Wikicytatach
  • Agnieszka Polska w poland.art.com
  • oficjalna strona artystki. agnieszkapolska.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-25)].
  • Agnieszka Polska w Galerii Żak | Branicka
  • ISNI: 0000000380165931
  • VIAF: 259217724
  • ULAN: 500353436
  • LCCN: no2014127353
  • GND: 1030131074
  • PLWABN: 9810577699905606