Aplikatura
Aplikatura, palcowanie – w grze na instrumentach muzycznych optymalny ze względu na fizjologię ręki sposób układania palców[1]. Także zapis kolejności użycia palców podczas gry[2]. Podczas opracowywania aplikatury bierze się również pod uwagę dynamikę, artykulację i frazowanie utworu[1]. Podstawy współczesnej aplikatury w zakresie gry fortepianowej stworzył na początku XIX wieku Muzio Clementi[2].
W instrumentach dętych drewnianych i blaszanych określa sposób przyporządkowania poszczególnych palców grającego otworom bocznym, klapom lub wentylom; w instrumentach z podstrunnicą – pozycjom na niej, w instrumentach z klawiaturą – pozycjom na klawiszach (w organach dodatkowo przyporządkowanie stóp do klawiszy nożnych – pedalizacja[2]). W instrumentach z otworami bocznymi palce lewej ręki oznacza się 1–2–3, prawej: 1–2–3–4, obydwie (od lewej do prawej): 1–2–3–4–5–6–7; 0 oznacza kciuk. W instrumentach smyczkowych palce lewej ręki (od wskazującego do małego) oznacza się 1–4; w instrumentach klawiszowych palce prawej i lewej ręki oznacza się liczbami 1 (kciuk)–5 (mały palec)[1].
Zobacz też
Informacje w projektach siostrzanych |
Teksty źródłowe w Wikiźródłach |
Definicje słownikowe w Wikisłowniku |
- Notacja muzyczna
Przypisy
- BNCF: 30193
- PWN: 3953411
- Britannica: art/cross-fingering
- БРЭ: 1824990