Betafit

Betafit – promieniotwórczy minerał metamiktyczny.

Nazwa pochodzi od miejsca występowania: Betafo na Madagaskarze.

Zawiera 15-27% UO₂ i UO₃, do 1,3% ThO₂, od 1 do 6% tlenków metali ziem rzadkich.

Krystalizuje w układach regularnych, tworząc ośmiościenne kryształy.

Kolor : zielony, zielonobrunatny do czarnego.

Ma połysk żywiczny, na powierzchniach przełamu – tłusty.

Twardość: 4-5,5.

Gęstość: od 3,7 do 5 g/cm³.

Rysa: biała, szara, żółtawa.

Nie wykazuje łupliwości, przełam – muszlowy.

Jest kruchy, rozpuszcza się w kwasach. W płomieniu dmuchawki topi się na krawędziach i czernieje. Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju regularnym; ośmiościenne, dwunastościenne, tabliczkowe. Występuje w skupieniach ziarnistych, tworzy naskorupienia.

Występuje głównie w pegamatytach granitowych i karbonatytach.

Najczęściej współwystępuje z fergusonitem, euksenitem, allanitem, monacytem.

Miejsca występowania: Norwegia, Rosja - Zabajkale, Madagaskar, Kanada – Ontario, USA – Kolorado, Brazylia.

• Uboczne źródło rud pierwiastków promieniotwórczych oraz niobu.

• W Schumann – Minerały świata – Almapress, ISBN 83-7020-313-2.
• R Duda, L Reji – Wielka Encyklopedia Minerałów – Elipsa 2, ISBN 83-86013-00-1

Zobacz multimedia związane z tematem: Betafit