Bierawka
Bierawka w Bełku | |||
Kontynent | Europa | ||
---|---|---|---|
Państwo | Polska | ||
Lokalizacja | śląskie | ||
Rzeka | |||
Długość | 55,5 km | ||
Powierzchnia zlewni | 394 km² | ||
Źródło | |||
Miejsce | Góra św. Wawrzyńca w Orzeszu | ||
Współrzędne | 50°09′53″N 18°47′18″E/50,164722 18,788333 | ||
Ujście | |||
Recypient | Odra | ||
Miejsce | okolice Kędzierzyna-Koźla | ||
Współrzędne | 50°16′40″N 18°13′24″E/50,277778 18,223333 | ||
Położenie na mapie województwa śląskiego | |||
Położenie na mapie Polski | |||
|
Bierawka, Birawka, dawniej również Birowa[1] – rzeka w południowej Polsce, prawy dopływ Odry o długości 55,5 km i powierzchni dorzecza 394 km². Uchodzi do Odry w jej 82,3 km w pobliżu wsi Bierawa.
Rzeka bierze swój początek w Orzeszu przy ulicy Żwirki i Wigury, w okolicy huty szkła, na wysokości 310 m n.p.m., płynie w kierunku północnego zachodu m.in. przez Czerwionkę-Leszczyny i Knurów. W swoim dalszym biegu przepływa przez duże obszary leśne pomiędzy Koźlem, Gliwicami, Rybnikiem i Raciborzem, gdzie jej siła wody była wykorzystywana od XVIII wieku w kuźniach.
W pisowni polskiej nazwa rzeki występowała jako Birawka lub Bierawa. Według językoznawcy Henryka Borka jest nazwą przedsłowiańską, zawierającą stary indoeuropejski temat bher- 'płynąć, ciec', który przyswojono za pomocą równie starej końcówki wodnej -awa. Możliwe, że jest to nazwa germańska (przed przybyciem Słowian zamieszkiwali tu prawdopodobnie Wandalowie) z typową końcówką -(a)hwa 'rzeka, woda'. Wówczas pierwotna nazwa brzmiałaby Berahwa. W latach 1936–1945 niemiecka nazwa rzeki brzmiała Bierau (poprzednio Birawka)[2].