Blackburn Perth
Dane podstawowe | |||
Państwo | Wielka Brytania | ||
---|---|---|---|
Producent | Blackburn Aircraft | ||
Typ | |||
Konstrukcja | trójsilnikowy dwupłat konstrukcji metalowej | ||
Załoga | 5 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1933 | ||
Wycofanie ze służby | 1938 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 3× Rolls-Royce Buzzard II MS | ||
Moc | 3× 825 hp | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 29,6 m | ||
Długość | 21,34 m | ||
Wysokość | 8,06 m | ||
Powierzchnia nośna | 233,3 m² | ||
Masa | |||
Własna | 9492 kg | ||
Startowa | 14 772 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 213 km/h | ||
Prędkość przelotowa | 175 km/h | ||
Pułap | 3500 m | ||
Zasięg | 2090 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
1 działko kal. 37 mm, 3 km kal. 7,7 mm 908 kg bomb | |||
|
Blackburn Perth − brytyjska łódź latająca z pierwszej połowy lat 30. XX wieku, największa dwupłatowa maszyna w swej klasie używana operacyjnie przez Royal Air Force.
Historia
Perth powstał w wytwórni lotniczej Blackburn Aircraft jako rozwinięcie wcześniejszej konstrukcji Blackburn Iris. Główne zmiany polegały na zastąpieniu silników Rolls-Royce Condor trzema Rolls-Royce Buzzard o większej mocy oraz wprowadzeniu zamkniętego kokpitu pilotów. Ponadto w nosie kadłuba zainstalowano szybkostrzelne działko automatyczne kal. 37 mm, co było w połowie lat 30. ewenementem w konstrukcji łodzi latających.
Pierwszy lot prototypu, powstałego z przebudowy jednego z egzemplarzy testowych Iris (specyfikacja Ministerstwa Lotnictwa 20/32), odbył się w 1933 roku. Do roku następnego wybudowano cztery egzemplarze seryjne (numery S3580, S3581, S3582, K4011), które zastąpiły Iris w 209. dywizjonie, stacjonującym w bazie RAF Mount Batten niedaleko Plymouth. Służyły tam, i przez krótki okres także w 204. dywizjonie, głównie do ćwiczeń z zespołami floty na Morzu Irlandzkim. Niedługo przed ich wycofaniem z linii, co nastąpiło ostatecznie w 1938 roku, 209. dywizjon został przebazowany do Felixstowe. Wkrótce Perthy zostały zastąpione w służbie przez samoloty Short Singapore.
Opis konstrukcji
Blackburn Perth był trójsilnikową, pięciomiejscową (dwóch pilotów, nawigator i dwóch strzelców pokładowych), dwupłatową łodzią latającą konstrukcji całkowicie metalowej, z aluminiowym poszyciem kadłuba i płóciennym skrzydeł. Przestronny kadłub mieścił zakrytą kabinę pilotów, kabiny nawigacyjną i radiostacji oraz załogową kantynę. Napęd stanowiły trzy silniki rzędowe Rolls-Royce Buzzard II MS o mocy po 825 hp.
Samolot był uzbrojony w pojedyncze automatyczne działko kal. 37 mm, o szybkostrzelności 100 strzałów na minutę, zainstalowane w nosie kadłuba, oraz trzy karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm na obrotnicach stanowisk strzeleckich w nosie i pośrodku kadłuba oraz w części ogonowej. Ponadto mógł przenosić na zaczepach ładunek do 908 kg bomb lotniczych.
Bibliografia
- OwenO. Thetford OwenO., Aircraft of the Royal Air Force since 1918, wyd. 6th ed, London: Putnam, 1976, ISBN 0-370-10056-5, OCLC 3241467 .