Carlo Luigi Morichini
Kardynał biskup |
|
| Pax Pokój | |
Kraj działania | Włochy |
Data i miejsce urodzenia | 21 listopada 1805 Rzym |
Data i miejsce śmierci | 26 kwietnia 1879 Rzym |
Miejsce pochówku | Campo Verano |
Prefekt Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości |
Okres sprawowania | 1878–1879 |
|
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | rzymskokatolicki |
Prezbiterat | 20 grudnia 1828 |
Nominacja biskupia | 21 kwietnia 1845 |
Sakra biskupia | 25 maja 1845 |
Kreacja kardynalska | 15 marca 1852 Pius IX |
Kościół tytularny | S. Onofrio |
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Sukcesja apostolska
Data konsekracji | 25 maja 1845 |
Konsekrator | Luigi Lambruschini |
Współkonsekratorzy | Gaetano Baluffi Francesco Brigante Colonna |
Konsekrowani biskupi | Giovanni Battista Maneschi | 10 stycznia 1869 | Michele Seri-Molini | 17 grudnia 1871 | Domenico Cavallini Spadoni | 17 grudnia 1871 | |
Współkonsekrowani biskupi | Carlo Giacinto Luigi Maria Fantini | 21 października 1849 | Paul Kullen | 24 lutego 1850 | Antonio Ligi-Bussi | 23 lutego 1851 | Salvatore Valentini | 24 lutego 1851 | |
Carlo Luigi Morichini (ur. 21 listopada 1805 w Rzymie, zm. 26 kwietnia 1879 tamże) – włoski duchowny rzymskokatolicki, kardynał.
Życiorys
Kształcił się w Rzymie. Tam uzyskał doktoraty utroque iure i z teologii. Święcenia kapłańskie otrzymał 20 grudnia 1828. Był sekretarzem abp Pietro Marini, przyszłego kardynała, ówcześnie audytora Roty Rzymskiej. W latach 1833-1837 pracował w Świętej Kongregacji Dobrego Rządu. Później związany był również z Sygnaturą Apostolską, Świętą Kongregacją Soboru i Kamerą Apostolską.
21 kwietnia 1845 otrzymał nominację na tytularnego arcybiskupa Nisibi i nuncjusza w Bawarii. Konsekrowany przez kardynała Luigi Lambruschini. W roku 1847 powrócił do Kurii i został skarbnikiem Kamery Apostolskiej. W roku kolejnym zrezygnował z tej funkcji i został prefektem Pałacu Apostolskiego.
Na konsystorzu z marca 1852 kreowany kardynałem prezbiterem S. Onofrio. Trzy dni później mianowany biskupem diecezji Jesi. Dwukrotnie aresztowany przez Piemontczyków, raz po bitwie pod Castelfidardo w 1860, drugi raz w 1864, gdy przetransportowano go do Ankony i uwolniono po dwóch tygodniach. 24 listopada 1871 przeniesiony na stolicę metropolitalną Bolonia. W roku 1876 ponownie powrócił do Rzymu. 12 marca 1877 awansowany do grona kardynałów biskupów. Brał udział w konklawe 1878. Był następnie przez krótki czas prefektem Kongregacji Soboru, a od 15 lipca 1878 do swej śmierci przewodniczył Trybunałowi Sygnatury Sprawiedliwości. Pochowany został na Campo Verano.
Bibliografia
- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
- Catholic-Hierarchy
Biskupi | - Zama (313)
- Faust (342)
- Domicjan
- Jowian
- Euzebiusz (370)
- Eustazjusz (390)
- Feliks (397–431)
- Petroniusz (431–450)
- Marceli
- Parteniusz
- Julian I
- Geroncjusz
- Teodor I
- Lussoriusz
- Tertulian
- Jukundus (496)
- Teodor II
- Klemens
- Piotr I
- German
- Konstantyn
- Julian II
- Adeodat
- Justynian
- Luminosus (649)
- Donus
- Wiktor I (680)
- Elizeusz
- Gaudencjusz
- Klauzynus
- Barbatus (736–744)
- Roman (752–756)
- Piotr II (786)
- Witalis (801)
- Marcin I
- Teodor III (814–825)
- Krzysztof (827)
- Marcin II
- Piotr III
- Ursus
- Jan I (880–881)
- Sewer (884–898)
- Piotr IV (905)
- Jan II
- Albert (955–983)
- Jan III (997–1007)
- Frogeriusz (1019–1028)
- Alfred (1031–1055)
- Lambert (1062–1074)
- Gerard I (1079–1089)
- Bernard (1096–1104)
- Wiktor II (1108–1129)
- Henryk I (1130 1145)
- Gerard Grassi (1148–1165)
- Jan IV (11690–1187)
- Gerardo di Gisla (1187–1198)
- Gerardo Ariosti (1198–1213)
- Enrico della Fratta (1213–1240)
- Ottaviano I Ubaldini administrator (1240 1244)
- Giacomo Boncambi (1244–1260)
- Ottaviano II Ubaldini (1263–1295)
- Schiatta Ubaldini (1295–1298)
- Giovanni Savelli (1299–1302)
- Uberto Avvocati (1302–1322)
- Arnaldo Sabatier di Cahors (1322–1330)
- Stefano Agonet (1331–1332)
- Bertrando de Fumel (1332–1339)
- Beltramino Parravicini (1340–1350)
- Giovanni di Naso (1352–1360)
- Almerico Cathy (1361–1371)
- Bernardo de Bonnevalle (1371–1378)
- Filippo Carafa (1378–1389)
- Cosma Migliorati (1389–1390)
- Rolando da Imola (1390–1390)
- Bartolomeo Raimondi (1392–1406)
- Antonio Correr (1407–1412)
- Giovanni di Michele OSB (1412–1417)
- Mikołaj Albergati (1417–1443)
- Ludovico Trevisan (1443–1444)
- Nicolo Zanolini (1444)
- Tomaso Parentucelli (1444–1447)
- Giovanni del Poggio (1447–1447)
- Filippo Calandrini (1447–1476)
- Francesco Gonzaga administrator (1476–1483)
- Giuliano della Rovere (1483–1502)
- Giovanni Stefano Ferrer (1502–1510)
- Francesco Alidosi (1510–1511)
- Achille Grassi (1512–1523)
- Lorenzo Campeggi (1524–1539)
- Alessandro Campeggi (1541–1553)
- Giovanni Campeggi (1553–1563)
- Ranuccio Farnese (1564–1565)
|
---|
Arcybiskupi | |
---|
Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości | |
---|
Prefekci Sygnatury Łaski | |
---|
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908) | |
---|
- ISNI: 0000000066325562
- VIAF: 25366577
- LCCN: no2009027285
- GND: 116928921
- SUDOC: 174597053
- SBN: LO1V140187
- NTA: 07215022X
- Open Library: OL5483567A
- PTBNP: 159579
- CONOR: 303074659
- ΕΒΕ: 250021