Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego w Wielamowiczach

Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego

Спаса-Увазнясенская царква

113Г000074
cerkiew parafialna
Widok ogólny (2012)
Państwo	Białoruś
Obwód	brzeski
Miejscowość	Wielamowicze
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny (egzarchat Białoruski)
Eparchia	brzeska i kobryńska
Wezwanie	Wniebowstąpienia Pańskiego
Wspomnienie liturgiczne	40. dzień po Passze
Historia Data rozpoczęcia budowy 1868 Data zakończenia budowy 1868 Data poświęcenia 18 czerwca 2011 (po renowacji) Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni Styl bizantyjsko-rosyjski Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 5 Liczba ikonostasów 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy wbudowana
Położenie na mapie obwodu brzeskiego Wielamowicze, cerkiew
Położenie na mapie Białorusi Wielamowicze, cerkiew
52°13′17″N 23°25′57″E/52,221389 23,432500
Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego^[1][2] – prawosławna cerkiew parafialna w Wielamowiczach na Białorusi, w dekanacie brzeskim rejonowym eparchii brzeskiej i kobryńskiej egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego.

Świątynię wzniesiono w 1868 r. w miejscu poprzedniej unickiej cerkwi. Udział w budowaniu wzięli mieszczanie z guberni czernihowskiej: I. Zawienka, W. Chmielnikow, G. Nazarow i I. Titow podpisując umowę 1 sierpnia 1865 r. Architektem prawdopodobnie był I. Kalankiewicz.

W czasie II wojny światowej cerkiew została uszkodzona. W latach 2007–2011 została odrestaurowana pod kierownictwem jereja Anatola Paszkiewicza i poświęcona 18 czerwca 2011 r.^[3]

Świątynia została zbudowana w stylu bizantyjsko-rosyjskim z cegły na planie krzyża, orientowana w kolorach ścian – odcienie żółcieni i zieleni. Obiekt składa się z czterej części (wieża-dzwonnica, łącznik, transept, apsyda). Dzwonnica-wieża zawiera w sobie trzy kondygnacje (dolna czworoboczna z kokosznikami, środkowa i górna są ośmioboczne). Całość jest zwieńczona cebulastą złotą kopułą. Dach łącznika jest dwuspadowy, a dach centralnej części – namiotowy z osadzoną na nim jedną większą pozłoconą kopułą i czterema mniejszymi. Apsyda jest półkolista, a jej dach złocony. Na elewacji świątyni występują różne zdobienia i rzeźbienia.