Cmentarz unicki w Prehoryłem
Nagrobek z 1788 | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | Prehoryłe | ||
Typ cmentarza | wyznaniowy | ||
Wyznanie | katolicyzm obrządku bizantyjskiego | ||
Stan cmentarza | nieczynny | ||
Liczba grobów | 4 | ||
Liczba kwater cmentarnych | brak podziału | ||
Data otwarcia | XVIII w. | ||
Data ostatniego pochówku | do 1875 | ||
Data likwidacji | ok. 1875 | ||
Położenie na mapie gminy Mircze | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa lubelskiego | |||
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego | |||
50°40′30″N 24°03′55″E/50,675000 24,065278 | |||
|
Cmentarz unicki w Prehoryłem – nekropolia katolicka, obrządku bizantyjskiego w Prehoryłem. Na jej terenie znajduje się najstarszy na Lubelszczyźnie nagrobek położony poza cmentarzem przykościelnym.
Historia i opis
Cmentarz został założony w XVIII w. na potrzeby miejscowej parafii unickiej, w sąsiedztwie cerkwi Narodzenia Matki Bożej. Gdy świątynia, wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej, została przemianowana na prawosławną, pochówki na cmentarzu nie były kontynuowane. Założono natomiast prawosławną kwaterę na cmentarzu w Kryłowie[1].
Cmentarz nie jest podzielony na kwatery, zajmuje obszar ok. 0,3 ha. Na jego terenie przetrwały cztery nagrobki. Najstarszy z nich to wykonany z piaskowca postument przykryty płytą z wielostopniowym gzymsem i krzyżem na kuli, z czterema tablicami inskrypcyjnymi. Na trzech wyryto fragmenty Pisma Świętego w języku łacińskim, na czwartej wskazano nazwisko i wiek zmarłej[1]. Ten datowany na 1788 nagrobek Marianny Bratkowskiej zd. Majewskiej jest najstarszym na Lubelszczyźnie nagrobkiem położonym poza cmentarzem przykościelnym[2]. Kolejny nagrobek, Anny Skórskiej, pochodzi z 1811. Jest to prostopadłościenny postument z płytą z wielostopniowym gzymsem i krzyżem żeliwnym. Poza tym na terenie nekropolii znajdują się dwa żeliwne krzyże bez zachowanych tablic inskrypcyjnych, prawdopodobnie z II połowy XIX w.[1]
Przypisy
Bibliografia
- D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.