Dominium Pakistanu
1947–1956 | |||||
| |||||
Ustrój polityczny | Monarchia parlamentarna | ||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | Karaczi | ||||
Data powstania | 14 sierpnia 1947 | ||||
Data likwidacji | 23 marca 1956 | ||||
Władca | |||||
Premier | Chaudhry Mohammad Ali | ||||
Powierzchnia | 947 940 km² | ||||
Populacja (b/d) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość | b/d os./km² | ||||
Strefa czasowa | UTC +5 | ||||
Narody i grupy etniczne | Pendżabczycy, Sindhowie, Beludżowie, Pasztuni, Bengalczycy | ||||
Język urzędowy | |||||
Religia dominująca | |||||
Terytoria autonomiczne | |||||
Położenie na mapie | |||||
|
Dominium Pakistanu (ang. Dominion of Pakistan) – historyczne państwo położone w Azji, na terenie obecnych Pakistanu i Bangladeszu, istniejące w latach 1947–1956.
Dominium Pakistanu powstało w 1947 roku, na podstawie deklaracji niepodległości z 14 sierpnia tego roku. Powstanie Pakistanu było skutkiem decyzji o podziale Indii Brytyjskich na dwie części, muzułmańską i hinduistyczną. Dominium obejmowało terytorium obecnego Pakistanu, a także oddzielonego od głównej części państwa terytorium Pakistanu Wschodniego, z którego powstał później, w 1971 roku, Bangladesz.
Państwo było monarchią, w unii personalnej z Wielką Brytanią, jednak 23 marca 1956 roku nastąpiło ogłoszenie republiki i zerwanie unii z Wielką Brytanią.
Bibliografia
- Read, A., Fisher, D., The Proudest Day: India's Long Road to Independence, New York: Norton, 1997.