Fadrique Alfonso de Castilla
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
25. Wielki Mistrz Zakonu Santiago | |||
Okres | od 1342 | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | Alonso Meléndez de Guzmán | ||
Następca | García Álvarez de Toledo | ||
Dane biograficzne | |||
Data i miejsce urodzenia | 13 stycznia 1333 | ||
Data i miejsce śmierci | 29 maja 1358 | ||
|
Fadryk Alfons Kastylijski (hiszp. Fadrique Alfonso de Castilla, ur. 13 stycznia 1333 w Sewilli, zm. 29 maja 1358 tamże) 25. wielki mistrz zakonu Santiago, pan na Haro.
Był nieślubnym synem króla Kastylii i Leónu – Alfonsa XI i jego kochanki Eleonory de Guzmán, przyrodnim bratem króla Piotra I Okrutnego i bratem bliźniakiem następcy Piotra, Henryka II.
Miał 3 dzieci z małżeństwa z Eleonorą de Angulo.
Po śmierci swojej matki zamordowanej za zgodą Piotra I na rozkaz królowej wdowy Marii Portugalskiej, wystąpił wraz z pozostałymi braćmi, synami Eleonory de Guzman, przeciwko królowi. W jakiś czas potem pojednał się z królem i został nawet królewskim emisariuszem wysłanym do powitania Blanki de Burbon, przyszłej żony króla, na granicy królestwa.
W 1354 król powierzył mu ochronę granicy z Portugalią. Fadryk wszedł wówczas w układy z bratem Henrykiem i Janem Alfonsem Albuquerque, dawnym faworytem królewskim będącym w niełasce. Wystąpił przeciwko królowi w trakcie buntu mieszkańców Toledo na czele 700-osobowego oddziału. Mając w perspektywie wojnę domową król starał się załagodzić konflikt, pozornie się wycofując i oferując Fadrykowi znaczący urząd na dworze.
Król zaprosił go do Sewilli, gdzie Fadryk po przybyciu do miasta został pojmany i zgładzony.
- p
- d
- e
|