Front harzburski
Front harzburski (niem. Harzburger Front) – koalicja antyrepublikańskiej opozycji prawicowej w Republice Weimarskiej, w tym NSDAP oraz przedstawicieli banków i przemysłu[1][2].
Historia
Zgodnie z ustaleniami poczynionymi 9 lipca 1931 przez Adolfa Hitlera z Hindenburgiem, 11 października w Harzburgu odbyła się manifestacja zorganizowana przez Stahlhelm, DNVP, NSDAP i inne sympatyzujące z nimi organizacje. Wspólna manifestacja zapoczątkowała działanie frontu harzburskiego skierowane przeciwko rządowi w Prusach i Rzeszy.
Koalicja nie przetrwała do wyborów prezydenckich w 1932, kiedy to Stahlhelm i niemieckonarodowi (DNVP) wystawili kandydaturę Theodora Duesterberga, a NSDAP Adolfa Hitlera.
Konserwatywni niemieccy nacjonaliści z Niemieckiej Narodowej Partii Ludowej (DNVP), Stahlhelmu oraz niezależni byli także członkami utworzonego w styczniu 1933 rządu Adolfa Hitlera. Gabinet ten nie powstałby bez wsparcia frakcji tradycyjnej prawicy oraz części byłych członków katolickiej partii Zentrum (na przykład Franza von Papena).
Przypisy
Bibliografia
- Wielka Ilustrowana Encyklopedja Powszechna. T. XIX. Kraków: Gutenberg, 1932, s. 286.
- Eberhard Jäckel, Panowanie Hitlera, Wrocław 1989
- p
- d
- e
Podstawy | |
---|---|
Władza | |
Historia | |
Partie polityczne | |
Postacie |
|
Policja i wojsko | |
Zrzeszenia społeczne | |
Ideologia i rasizm |
|
Powiązania |
|
- Narodowy socjalizm w Wikimedia Commons
- Britannica: topic/Harzburg-Front
- DSDE: Harzburger_Front