Odwzorowanie Żukowskiego przyporządkowujące punktowi punkt można określić następująco
Zatem jej część rzeczywista jest równa a część urojona jest równa
W obszarze jest to funkcja holomorficzna, bo ma na nim różną od zera pochodną:
Jej zastosowania w hydrodynamice odkrył uczony rosyjski Nikołaj Żukowski[1][2]. Z ich pomocą skonstruował on profil Żukowskiego, który jest obrazem okręgu stycznego do okręgu jednostkowego w punkcie Funkcję Żukowskiego (często w odniesieniu do przekształcenia konkretnego okręgu na profil) nazywa się także odwzorowaniem Żukowskiego lub transformacją Żukowskiego.
Funkcję tę można rozważać jako funkcję meromorficzną w płaszczyźnie zespolonej domkniętej[3]. Funkcja ta ma dwa bieguny pierwszego rzędu w punktach 0 i [3].
Funkcja Żukowskiego odwzorowuje wzajemnie jednoznacznie zarówno wnętrze, jak i zewnętrze okręgu jednostkowego na zewnętrze odcinka (osi rzeczywistej). Przy tym okręgi są odwzorowywane na elipsy o ogniskach i półosiach a pary średnic okręgu jednostkowego symetrycznych względem osi współrzędnych, składających się z promieni dla są odwzorowywane na hiperbole o ogniskach i półosiach z wyłączeniem wierzchołków tych hiperbol[4].
Przykłady profilów Żukowskiego
Przekształcenie Żukowskiego okręgu jednostkowego jest przypadkiem szczególnym.
Dlatego część rzeczywista obrazu jest równa a część urojona
Stąd wynika, że okrąg jednostkowy jest przekształcany na przedział osi liczb rzeczywistych.
Obrazy innych okręgów dają szerokie spektrum przekrojów skrzydeł.
Przekształcenie Kármána-Trefftza
W celu subtelniejszego wykorzystania, funkcję Żukowskiego można przedstawić w postaci złożenia trzech funkcji, w każdej z których można umieścić pewien parametr. Nazywa się ją uogólnioną funkcją Żukowskiego lub odwzorowaniem Kármána-Trefftza i stanowi ważny instrument modelowania przepływów. Po pominięciu współczynnika funkcja Żukowskiego może być przedstawiona jako złożenie trzech funkcji zespolonych.
gdzie:
czyli
Wynika to z tego, że po dodaniu i odjęciu 2 od funkcji Żukowskiego:
oraz podzieleniu obu wyrażeń przez siebie otrzymuje się:
Rozwiązując to równanie względem uzyskuje się:
Przekształcenie Kármána-Trefftza jest przekształceniem konforemnym ściśle związanym z przekształceniem Żukowskiego. Podczas gdy profil Żukowskiego ma szpiczastą krawędź spływu, profil Kármána-Trefftza – który jest obrazem przekształcenia okręgu z -płaszczyzny w fizycznej -płaszczyzny, analogicznie do definicji profilu Żukowskiego – ma niezerowy kąt w krawędzi spływu, między górną i dolną powierzchnią profilu. Przekształcenie Kármána-Trefftza wymaga zatem dodatkowego parametru: kąta w krawędzi spływu. Przekształcenie to wyraża się wzorem[5]:
gdzie parametr jest nieco mniejszy od 2. Kąt między stycznymi do górnej i dolnej powierzchni profilu w krawędzi spływu jest związany z następująco[5]:
Pochodna potrzebna do obliczenia pola prędkości, jest równa:
Przypisy
↑Н.Е. Жуковский: Гидродинамика. Собрание сочинений. T. 2. Москва-Ленинград: 1949. Brak numerów stron w książce
↑Н.Е. Жуковский: Теоретические основы воздухоплавания. Собрание сочинений. T. 6. Москва-Ленинград: 1950. Brak numerów stron w książce
↑ abJan Krzyż, Julian Ławrynowicz: Elementy analizy zespolonej. Warszawa: PWN, 1981, s. 267.
↑А.И. Маркушевич: Краткий курс теории аналитических функций. Москва: Мир, 2006, s. 84–85. ISBN 5-03-003553-2.
↑ abLouis M. Milne-Thomson: Theoretical aerodynamics. Wyd. 4. Dover Publ., 1973, s. 128–131. ISBN 0-486-61980-X.