Giampaolo Di Paola
Data i miejsce urodzenia | 15 sierpnia 1944 | ||
---|---|---|---|
Minister obrony Włoch | |||
Okres | od 16 listopada 2011 | ||
Poprzednik | Ignazio La Russa | ||
Następca | Mario Mauro | ||
Przewodniczący Komitetu Wojskowego NATO | |||
Okres | od 2008 | ||
Poprzednik | Raymond Henault | ||
Następca | Knud Bartels | ||
Odznaczenia | |||
|
Giampaolo Di Paola (ur. 15 sierpnia 1944 w Torre Annunziata) – włoski wojskowy, admirał, były szef sztabu obrony Włoskich Sił Zbrojnych oraz przewodniczący Komitetu Wojskowego NATO. Od 2011 do 2013 minister obrony w rządzie Mario Montiego.
Życiorys
W 1963 rozpoczął karierę wojskową w ramach Marina Militare, włoskiej marynarki wojennej. W 1966 został absolwentem Akademii Marynarki Wojennej (Accademia Navale) w Livorno. W 1967 rozpoczął naukę w szkole kształcącej załogi okrętów podwodnych. Do początku lat 80. służył na tego typu jednostkach.
W 1981 studiował w NATO Defense College w Rzymie. Następnie do 1984 był urzędnikiem w Naczelnym Dowództwie Połączonych Sił Zbrojnych NATO na Atlantyku. W 1984 objął dowództwo jednej z fregat typu Maestrale – MM Grecale. Od 1986 do 1989 objął stanowisko szefa działu planowania i programowania w dyrekcji planowania finansowego marynarki wojennej. Następnie przez rok jako kapitan dowodził okrętem flagowym Marina Miltare – lotniskowcem MM Giuseppe Garibaldi. W 1990 powrócił do sztabu marynarki wojennej, pełniąc kolejno funkcje asystenta wykonawczego zastępcy szefa sztabu, szefa oddziału planowania i – w latach 1993–1994 – asystenta szefa sztabu ds. planowania i operacji wojskowych.
W 1994 w randze kontradmirała wszedł w skład sztabu obrony w Ministerstwie Obrony jako szef dyrektoriatu polityki obronnej. Stanowisko to zajmował do 1998. Następnie do 2001 był szefem gabinetu ministra obrony. W 1999 otrzymał nominację na wiceadmirała. Brał aktywny udział w planowaniu włoskiego udziału w akcjach na Bałkanach w latach 90. W 2001 powołano go na sekretarza generalnego obrony.
10 marca 2004 został mianowany na stopień admirała. Objął wówczas urząd szefa sztabu obrony Włoskich Sił Zbrojnych, który zajmował do 12 lutego 2008. W tym samym roku został powołany na przewodniczącego Komitetu Wojskowego NATO. 17 września 2011 w jego miejsce został wybrany generał Knud Bartels, dotychczasowy szef obrony Królestwa Danii.
16 listopada 2011 objął urząd ministra obrony w rządzie, na czele którego stanął Mario Monti[1]. Zakończył urzędowanie 28 kwietnia 2013, jego następcą został Mario Mauro.
Żonaty z Robertą, ma dwie córki.
Ordery i odznaczenia
- Włoskie
- Wielki Oficer Wojskowego Orderu Włoch
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Włoskiej
- Medaglia Mauriziana
- Złoty Medal Zasługi za Długoletnie Dowództwo
- Medaglia d'onore di lunga navigazione marittima
- Krzyż Złoty za Długoletnią Służbę Wojskową
- Zagraniczne
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego (Watykan)
- Krzyż Wielki z Mieczami Orderu Pro Merito Melitensi (Zakon Maltański)
- Medal Zakonu Maltańskiego za operacje w byłej Jugosławii
- Medal UNMIK za operacje w Kosowie (NATO)
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Jerzego
- Krzyż Wielki Orderu Bernardo O’Higginsa (Chile)
- Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
- Komandor Orderu Narodowego Zasługi (Francja)
- Wielki Oficer Orderu Infanta Henryka (Portugalia)
- Wielki Oficer Wojskowego Orderu Świętej Agaty (San Marino)
- Komandor Legii Zasługi (USA)[2]
Przypisy
Bibliografia
- Chairman of the Military Committee: Admiral Giampaolo Di Paola. nato.int. [dostęp 2011-11-16]. (ang.).
- p
- d
- e
|
- VIAF: 80153061277019200545