Giełkot
Giełkot, tudzież mowa bezładna (inne określenia fachowe: trzepotanie mowy, paplanie, bataryzm, polten, bredouillement, cluttering, tumultus (łac.), sermonis, paraphrasia [parafrazja], praeceps) – zaburzenie płynności mowy objawiające się zmiennym tempem i zbyt długimi przerwami w trakcie mówienia, często również innymi zaburzeniami mowy, błędami fonetycznymi oraz deficytami uwagi. Giełkot jest często mylony z jąkaniem.
Giełkot a jąkanie
Jąkanie i giełkot to osobne zjawiska. Giełkot to nadmierne zakłócenia w normalnym potoku mowy, mogące wynikać z zaburzeń w planowaniu wypowiedzi, zbyt szybkiego tempa mowy, mówienia w sposób kaskadowy (skandowany) lub braku pewności, co się chce powiedzieć. Osoba jąkająca się natomiast dokładnie wie, co chce powiedzieć, ale ciężko jej to zrealizować. Rozpoznanie giełkotu utrudnia jego wpółwystępowanie z jąkaniem, a obie przypadłości współistnieją ze sobą bardzo często[1].
Zobacz też
- zaburzenia mowy
Przypisy
- ↑ Pokonać giełkot i jąkanie. Walka z zaburzeniami mowy. polskieradio.pl. [dostęp 2022-03-21].
Bibliografia
- G. Gunia, V. Lechta: Wprowadzenie do logopedii. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Impuls”, 2011. ISBN 978-83-7587-851-6.
Linki zewnętrzne
- Diagnoza i programowanie terapii logopedycznej w przypadku trzynastoletniego chłopca z giełkotem. [dostęp 2022-03-20].
