Gismondyt
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Inne nazwy | gismondyn |
---|---|
Skład chemiczny | uwodniony glinokrzemian wapnia |
Twardość w skali Mohsa | 4,5 |
Przełam | nierówny, muszlowy |
Łupliwość | niedostrzegalna |
Układ krystalograficzny | jednoskośny |
Gęstość minerału | 2,12 – 2,28 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa | bezbarwny, jasnoróżowy, niebieskawy |
Rysa | biała |
Połysk | szklisty |
Gismondyt (gismondyn) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska włoskiego mineraloga Carlo Gismondiego (1762-1824), który odkrył po raz pierwszy ten minerał w 1817 r.
Właściwości
Zazwyczaj tworzy kryształy niemal zawsze zbliźniaczone (podwójna piramidy o kwadratowym przekroju – wyglądem zbliżonej do ośmiościanu). Czasami wykształca kryształy pseudorombowe o pokroju tabliczkowym. Charakterystyczna postać kryształów pozwala na identyfikację spośród innych minerałów paragenezy. Występuje w skupieniach półkulistych i snopkowych. Jest kruchy, przezroczysty. Współwystępuje z chabazytem, phillipsytem, thomsonitem, analcymem, kalcytem.
Występowanie
Produkt procesów hydrotermalnych, powstaje w pustkach skał wulkanicznych (w bazaltowych lawach).
Miejsca występowania: Włochy, Islandia, Niemcy, Czechy, USA – Hawaje, Australia.
W Polsce – został stwierdzony w okolicach Legnicy na Dolnym Śląsku.
Zastosowanie
- ma znaczenie naukowe
- ma znaczenie kolekcjonerskie
Zobacz też
Bibliografia
- J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
- O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” 1996 r.
- R. Hochleitner: Minerały i kryształy, „Muza S.A.” 1994 r.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcie i artykuł o gismondycie na stronie Webmineral (ang.)
- Britannica: science/gismondine
- Catalana: 0112115
- identyfikator minerału w Mindat: 10315