Gongoryzm
Gongoryzm (kultyzm) – kierunek w barokowej poezji hiszpańskiej XVII wieku. Odmiana konceptyzmu[1]. Jego cechą charakterystyczną była zawiła konstrukcja i wyszukany, kwiecisty styl[2]. Nazwa gongoryzm pochodzi od nazwiska poety Luisa de Góngora y Argote[3].
Pokrewne style w literaturze barokowej innych krajów europejskich to marinizm we Włoszech (od nazwiska poety Giambattista Marino) oraz eufuizm w Anglii (od poematu Euphues Johna Lyly’ego)[2].
Przypisy
- ↑ ElżbietaE. Zarych ElżbietaE., Encyklopedia literatury polskiej, Kraków: Wydawn. Zielona Sowa, 2005, ISBN 83-7435-057-1, OCLC 62594487 [dostęp 2022-11-09] .
- ↑ a b gongoryzm, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-11-09] .
- ↑ TeresaT. Michałowska TeresaT., BarbaraB. Otwinowska BarbaraB., ElżbietaE. Sarnowska-Temeriusz ElżbietaE., Słownik literatury staropolskiej : średniowiecze, renesans, barok, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1990, ISBN 83-04-02219-2, OCLC 25710009 [dostęp 2022-11-09] .
Kontrola autorytatywna (prąd literacki):
- PWN: 3906653
- Britannica: art/culteranismo
- Universalis: cultisme-culteranisme
- Catalana: 0095445