Greg Ginn
Imię i nazwisko | Gregory Regis Ginn |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 8 czerwca 1954 |
Pochodzenie | Stany Zjednoczone |
Gatunki | hardcore punk |
Zawód | gitarzysta, wokalista |
Powiązania | Black Flag |
Zespoły | |
Black Flag | |
Strona internetowa |
Greg Regis Ginn (ur. 8 czerwca 1954) – amerykański gitarzysta, autor piosenek i wokalista. Najbardziej znany jako współtwórca i lider hardcore punkowego zespołu Black Flag z którym występował od 1976 do 1986 roku.
Po zakończeniu działalności Black Flag, Ginn wydał kilka solowych albumów, grał z zespołami HOR, Fastgato, October Faction, Gone, Confront James, El Bad, Mojack i Dog Tom Troccoli. Od 1978 prowadzi w Long Beach w Kalifornii niezależną wytwórnię fonograficzną SST Records, która na początku lat 70. jako SST (Solid State Transmitters) zajmowała się produkcją części do krótkofalówek. Ginn jest aktywny w muzyce do dnia dzisiejszego, jak sam twierdzi gra „ok. 6 dni w tygodniu”. Henry Rollins mówi, że „to jest do niego podobne, ponieważ kiedy grali obaj w Black Flag to ćwiczyli po 7 godzin dziennie przez 6 dni w tygodniu”.
Brzmienie gitary Ginna jest bardzo charakterystyczne: gra dynamicznie, nie używając wysokich tonów, i dzięki temu powstaje „gęsta” ściana dźwięku. Jest wielkim fanem jazzu. Mówi, że uwielbia dźwięki saksofonu i pianina. Te fascynacje przełożyły się na jego styl gry. W jednej z recenzji płyty Black Flag Slip It In z 1984 padło stwierdzenie, że: gra Ginna staje się coraz bardziej awangardowa i zarazem ekscytująca.
Podczas nagrywania z Black Flag płyty My War ukrył się pod pseudonimem Dale Nixon. Tego pseudonimu użył również kiedy udzielał się w zespołach Confront James, HOR, El Bad i Fastgato.
Brat Ginna - Raymond Pettibon (właśc. Raymond Ginn) jest dziś artystą, którego pierwsze prace ukazywały się jako ilustracje okładek albumów Black Flag i innych zespołów, które nagrywały dla SST Records. Pettibon zaprojektował też logo Black Flag (cztery czarne prostokąty). Siostrzeniec Ginna Alex jest twórcą punkrockowego zespołu 1208.
Greg Ginn mieszka razem z żoną i córką (ur. 2004).
W 2003 został sklasyfikowany na 99. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu Rolling Stone[1].
Dyskografia (jako Greg Ginn)
- Getting Even, (Cruz Records 1993)
- Payday, (Cruz Records 1993)
- Dick, (Cruz Records 1995)
- Let It Burn, (Cruz Records 1997)
Przypisy
- ↑ Rolling Stone's „The 100 Greatest Guitarists of All Time” Do you agree?. theinsider.com. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
- p
- d
- e
- Keith Morris
- Greg Ginn
- Raymond Pettibon
- Spot
- Chuck Dukowski
- Brian Migdol
- Robo
- Chavo Pederast
- Dez Cadena
- Henry Rollins
- Emil Johnson
- Bill Stevenson
- Kira Roessler
- Anthony Martinez
- C’el Revuelta
Albumy studyjne |
|
---|---|
Albumy koncertowe |
|
Kompilacje | |
Single |
|
EP |
|
Powiązane |
|
- Britannica: biography/Greg-Ginn