Grzechotnik straszliwy
Crotalus durissus[1] | |||
Linnaeus, 1758 | |||
Grzechotnik straszliwy kaskawel (widoczna jamka policzkowa (narząd termiczny)) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | zauropsydy | ||
Podgromada | diapsydy | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | żmijowate | ||
Podrodzina | grzechotniki | ||
Rodzaj | Crotalus | ||
Gatunek | grzechotnik straszliwy | ||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
| |||
|
Grzechotnik straszliwy, kaskawel, g. pustynny, g. brazylijski (Crotalus durissus) – gatunek jadowitego węża z podrodziny grzechotników w rodzinie żmijowatych.
- Wygląd
- długość 120-180 cm
- trójkątna głowa
- ogon zakończony grzechotką
- całe ciało pokryte łuskami w kształcie kila
- Odżywianie
Grzechotnik straszliwy żywi się najczęściej drobnymi ssakami, natomiast podgatunki wyspowe głównie ptakami i jaszczurkami.
- Występowanie
Obszary od południowego Meksyku, aż po Argentynę, Paragwaj i Urugwaj
- Uwagi
Jad tego grzechotnika uważany jest za najgroźniejszy spośród jadów grzechotników.
- C. durissus cumanensis Humboldt, 1811
- C. durissus durissus Linnaeus, 1758
- C. durissus marajoensis (Hoge, 1966)
- C. durissus ruruima (Hoge, 1965)
- C. durissus terrificus (Laurenti, 1768)
- C. durissus trigonicus Harris & Simmons, 1978
- C. durissus unicolor Van Lidth de Jeude, 1887
- C. durissus vegrandis Klauber, 1941
Przypisy
- p
- d
- e
- Britannica: animal/South-American-rattlesnake