Hełm SSz-36

Zobacz multimedia związane z tematem: Hełm SSz-36

SSz-36 (ros. СШ-36) – radziecki hełm stalowy przyjęty do uzbrojenia Armii Czerwonej w 1936 roku.

Wytwarzany w trzech rozmiarach SSz-36, będący pierwszym masowo używanym hełmem przez krasnoarmiejców, ważył 1,2–1,3 kilograma, a stalowa blacha z której był produkowany miała grubość 1,1 milimetra. Charakterystyczną cechą hełmu, przypominającego swoim wyglądem niemiecki Stahlhelm, był zaokrąglony kształt i otwór wentylacyjny umieszczony w szczycie dzwonu, osłonięty niewielkim grzebieniem. Celem bocznych wywiniętych krawędzi było zabezpieczenie sowieckich kawalerzystów przed cięciami szablą, co podobno było pomysłem marszałka Siemiona Budionnego. Czerep hełmu pokrywano kolorem ciemnozielonym lub khaki, a z przodu nanoszono czerwony kontur pięciopromiennej gwiazdy^[1].

Fasunek hełmu był zamocowany do obejmy blaszanej, połączonej z dzwonem za pośrednictwem blaszanych wsporników, na trzy nity. Od strony wewnętrznej fasunek był wykonany w kształcie rękawa z tkaniny bawełnianej, zaszytego w szczycie w kanałek i ściąganego sznurkiem w formę czapki. Fasunek był wyposażony w potnik wykonany z ceraty, najczęściej w kolorze brązowym lub czarnym. Pod „czapką” od strony obejmy, celem zwiększenia wygody noszenia hełmu poprzez amortyzację potnika, znajdował się pas wojłoku, wycięty w charakterystyczne występy i wyposażony dodatkowo od przodu i od tyłu w dwa węższe paski wojłokowe.

Podpinka wykonana z paska parcianego w różnych odcieniach kolorów khaki lub oliwkowego, zapinana na blaszaną klamerkę przesuwną i wyposażona w szlufkę na wolny koniec podpinki, mocowana do obejmy fasunku. Fasunek i podpinka hełmu SSz-36 była później zastosowana bez zmian w jego następcy, nowym hełmie SSz-39.

SSz-36 wykorzystywany był przez Armię Czerwoną w walkach nad jeziorem Chasan i w bitwie nad Chałchin-Goł (gdzie otrzymał przydomek „chałchingołka” lub „chasanka”), podczas radziecko-japońskich walk granicznych (1938–1939), a także podczas agresji ZSRR na Polskę (1939), wojnie sowiecko-fińskiej (1939–1940) i do 1943 roku na froncie wschodnim II wojny światowej, gdy został zastąpiony przez nowocześniejsze hełmy wzorów SSz-39 i SSz-40. Niektóre jednostki Armii Czerwonej używały jeszcze hełmu SSz-36 w roku 1945, podczas wojny radziecko-japońskiej. Egzemplarze SSz-36 były odnajdywane na terenie zachodniej Polski, zatem musiały one być używane na froncie wschodnim także po 1943 roku, nawet do końca II wojny światowej.^[2].