Henryk Korotyński
Henryk Korotyński (1960) | |||
Data i miejsce urodzenia | 24 maja 1913 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 19 września 1986 | ||
Zawód, zajęcie | dziennikarz, polityk | ||
Stanowisko | poseł na Sejm PRL I, III, IV, V i VI kadencji (1952–1956, 1961–1976) | ||
Partia | PPR (1948) | ||
Odznaczenia | |||
|
Henryk Wincenty Korotyński (ur. 24 maja 1913 w Warszawie, zm. 19 września 1986 w Warszawie) – polski polonista, dziennikarz, działacz społeczno-polityczny, poseł na Sejm PRL I, III, IV, V i VI kadencji. Budowniczy Polski Ludowej.
Życiorys
Syn Brunona Wincentego Korotyńskiego. Uczęszczał do I Gimnazjum Miejskiego im. gen. Sowińskiego[1], skończył Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1931)[2]. Posiadał wykształcenie wyższe. Od 1933 do 1939 współpracował z „Kurierem Warszawskim”. Podczas wojny członek Związku Walki Zbrojnej, później Armii Krajowej. Aresztowany w 1943 był więźniem na Pawiaku, a następnie niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau i obozu Buchenwald.
W latach 1945–1946 był kierownikiem działu zagranicznego „Dziennika Ludowego”, następnie (do 1948) redaktorem naczelnym „Wieczoru”, a w latach 1949–1950 redaktorem naczelnym „Rzeczpospolitej”. Od 1951 do 1972 redaktor naczelny „Życia Warszawy” z przerwą w 1957, gdy pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego „Trybuny Ludu”. W latach 1951–1955 pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Laureat nagrody im. Bolesława Prusa.
W 1948 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, która w tym samym roku współtworzyła Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą. W latach 1958–1962 oraz 1971–1975 był zastępcą członka Komitetu Centralnego partii. Poseł na Sejm PRL w latach 1952–1956 i 1961–1976 (I, III, IV, V i VI kadencji). Członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w 1958[3]. Od 1971 był członkiem prezydium Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie[4]. W latach 1972–1973 był przewodniczącym Stołecznego Komitetu FJN. Od 1973 do 1978 pełnił funkcję zastępcy sekretarza generalnego Międzynarodowej Federacji Bojowników Ruchu Oporu. 23 sierpnia 1980 dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[5]. W latach 1982–1985 członek Trybunału Stanu. Od 1969 do 1986 członek Rady Naczelnej i Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację[6].
Odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1974)[7], Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim (1954)[8] Orderu Odrodzenia Polski[9], Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1954)[10], Medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939”[11], Krzyżem Oświęcimskim (1985)[12] oraz Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)[13].
Autor książek: Dziesięć tygodni w Korei (1952), Różnie bywało (1972), wspomnień Trzy czwarte prawdy (1987).
Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie (kw. 62, rząd 5, grób 14/15)[14].
Przypisy
- ↑ I-sze Gimnazjum Męskie Magistratu m. st. Warszawy. Drugie Sprawozdanie Rok Szkolny 1925/6, Warszawa: Koło Opieki Rodzicielskiej przy I Gimnazjum Magistratu m. st. Warszawy, 1926, s. 123 [dostęp 2024-07-26] .
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1931. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2020-11-16].
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 4 (4350) 7 stycznia 1958, s. 2
- ↑ „Biuletyn Zamek”, nr 17a, 19 czerwca 1971, s. 4.
- ↑ Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])
- ↑ Nowe władze ZBoWiD, „Głos Słupski”, nr 251, 22 września 1969, s. 1–2.
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze, „Dziennik Polski”, 1974, nr 172, s. 3.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1492.
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2021-05-24].
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1601.
- ↑ 150 żołnierzy Września otrzymało medale „Za udział w wojnie obronnej 1939”, „Trybuna Robotnicza”, nr 175, 2 września 1981, s. 2.
- ↑ Stefan Oberleitner: Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705–1990: vademecum dla kolekcjonerów. Polska Rzeczpospolita Ludowa, 1944–1990, Wydawnictwo Kanion, 1992, s. 123.
- ↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: WINCENTY KOROTYŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15] .
Bibliografia
- Informacje w BIP IPN
- PWN: 3925919