Humanistyka cyfrowa
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Humanistyka cyfrowa – dział badań humanistycznych zajmujący się człowiekiem i jego wytworami w przestrzeni wirtualnej. Wykorzystuje ona narzędzia i metody oparte na technologiach informatycznych. Bada również to, jak tradycyjne działy nauk humanistycznych realizują się w rzeczywistości wirtualnej.
Trudności w cyfryzacji humanistyki
Dużą rolę odgrywają współczesne media, które kreują nieprzychylny obraz działań humanistów jako niepraktycznych i nieprzydatnych w życiu. Ponadto uważa się, że badacze wykorzystują narzędzia tylko do własnych celów i nie wnoszą nic nowego w rozwój cyfryzacji nauk humanistycznych. Również uniwersytety niechętnie wprowadzają innowacje do codziennych zajęć[1].
Humanistyka cyfrowa w Polsce
Pierwsza konferencja naukowa poświęcona humanistyce cyfrowej w Polsce pt.: „Zwrot cyfrowy w humanistyce” odbyła się 25–26 listopada 2012 roku w Lublinie[2]. Organizatorami przedsięwzięcia byli Instytut Kulturoznawstwa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej oraz Uniwersyteckie Centrum Zdalnego Nauczania i Kursów Otwartych UMCS. Owocem konferencji był ebook dostępny na jednej z wolnych licencji Creative Commons.
Równoległym wydarzeniem towarzyszącym konferencji był THATCamp, zorganizowany przez Teatr NN i portal Historia i Media, który zapoczątkował ideę polskich THATCampów rozwijaną do dzisiaj.
Duże znaczenie humanityki cyfrowej w Polsce obserwuje się w archeologii. Wykorzystuje się w niej metody wywodzące się z geodezji jak Systemy Informacji Geograficznej (GIS), uczenie maszynowe, teledektecję, statystykę, fotogrametrię, lotnicze skanowanie lasorowe LiDAR. Najnowsze kierunki w metodach cyfrowych prezentowane są na różnych konfrencja m.in. Computer Applications and Quantitative Methods in Archaeology (CAA)[3]
Przypisy
Bibliografia
- AndrzejA. Radomski AndrzejA., RadosławR. Bomba RadosławR. (red.), Zwrot cyfrowy w humanistyce. Internet / Nowe Media / Kultura 2.0 [pdf], Lublin: E-naukowiec, 2013, ISBN 978-83-936418-0-2 .
- Radosław Bomba, Narzędzia cyfrowe jako wyznacznik nowego paradygmatu badań humanistycznych, [w:] Zwrot cyfrowy w humanistyce (red.) A. Radomski, R. Bomba, Wyd. E-naukowiec, Lublin 2013
Linki zewnętrzne
- Człowiek i technologie - blog podejmujący tematykę humanistyki cyfrowej
- Bomba.blog - blog poświęcony zagadnieniom wizualizacji informacji i humanistyce cyfrowej