Igor Lediachow
Игорь Ледяхов
|
Pełne imię i nazwisko | Igor Anatoljewicz Lediachow |
Data i miejsce urodzenia | 22 maja 1968 Soczi |
Wzrost | 188 cm |
Pozycja | pomocnik |
Kariera juniorska |
Lata | Klub | | Torpedo Taganrog | |
Kariera seniorska[a] |
|
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1992 | WNP | 7 | (1) | 1992–1994 | Rosja | 9 | (0) | | W sumie: | 16 | (1) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 2008 | Spartak Moskwa (młodzież) | 2008 | Spartak Moskwa | 2008–2009 | Spartak Moskwa (asystent) | 2010 | Szynnik Jarosław | 2011–2013 | Spartak Moskwa (asystent) | 2013 | Rotor Wołgograd | 2013–2018 | Achmat Grozny (asystent) | 2018 | Achmat Grozny | 2018 | Bałtika Kaliningrad | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Igor Anatoljewicz Lediachow (ros. Игорь Анатольевич Ледяхов, ur. 22 maja 1968 w Soczi) – rosyjski piłkarz grający na pozycji ofensywnego pomocnika.
Kariera klubowa
Lediachow urodził się w Soczi, a piłkarską karierę rozpoczynał w zespole Torpedo Taganrog. W 1988 roku przeszedł do SKA Rostów nad Donem i w jego barwach przez dwa sezony występował w drugiej lidze ZSRR. W 1990 roku został piłkarzem Dnipra Dniepropetrowsk, jednak nie udało mu się wywalczyć miejsca w podstawowym składzie i w 1991 roku odszedł do Rotoru Wołgograd, z którym wywalczył mistrzostwo drugiej ligi. Po utworzeniu nowego państwa w 1992 roku – Federacji Rosyjskiej – Lediachow przeszedł do Spartaka Moskwa i już w pierwszym sezonie wywalczył mistrzostwo nowo powstałej ligi rosyjskiej. Rok później wystąpił ze Spartakiem w Lidze Mistrzów, a zarówno w 1993, jak i 1994 roku zostawał mistrzem kraju. W tym drugim przypadku zdobył także Puchar Rosji.
We wrześniu 1994 Lediachow wyjechał do Hiszpanii. Został piłkarzem Sportingu Gijón. W Primera División zadebiutował 4 września w wygranym 2:1 spotkaniu z Barceloną. W Sportingu grał w pierwszym składzie, jednak w każdym sezonie bronił się przed spadkiem do Segunda División. W końcu fakt ten nastąpił w sezonie 1997/1998, gdy Sporting zajął ostatnią pozycję w La Liga. Kolejne sezony Igor grał na drugim froncie, ale w 1999 roku był wypożyczony do japońskiego Yokohama Flügels. W 2002 roku odszedł z Gijón i na rok trafił do innego drugoligowca SD Eibar. W 2003 roku zakończył piłkarską karierę.
Kariera reprezentacyjna
25 stycznia 1992 roku Lediachow zadebiutował w reprezentacji Wspólnoty Niepodległych Państw w wygranym 1:0 towarzyskim meczu ze Stanami Zjednoczonymi. W 1992 roku został powołany przez Anatolija Byszowca do kadry na Euro 92, jednak nie wystąpił we tam w żadnym meczu. W 1994 roku wystąpił na Mistrzostwach Świata w USA w wygranym 6:1 meczu z Kamerunem. W kadrze WNP rozegrał 7 meczów i strzelił 1 gola, a w kadrze Rosji – 9 meczów.
Bibliografia
- Igor Lediachow w bazie National Football Teams (ang.)
- Sytnikow (1936–37)
- Chodotow (1938–40)
- Kiriłłow (1940)
- Keller (1941)
- Szaposznikow (1945)
- Kolesnikow (1945–46)
- Chodotow (1947–48)
- Kiriejew (1948)
- Kostylew (1949–50)
- Płonski (1951–54)
- Jermasow (1955–56)
- Glebow (1956–57)
- Płonski (1957–59)
- Bursienski (1959)
- Mastierowoj (1960)
- Duganow (1960)
- Abramow (1961–62)
- Nowikow (1963)
- Mazanow (1964)
- Konow (1965–66)
- Płonski (1967–69)
- Riazancew (1970)
- Bucki (1971)
- Abramow (1972–73)
- Diergacz (1974)
- Biełousow (1975–78)
- Odincow (1979)
- Szersznew (1980–82)
- Korolkow (1982–83)
- Grochowski (1984)
- Biełousow (1984)
- Isajew (1985–87)
- Bubnow (1987[A])
- Prokopenko (1987–88)
- Szubin (1989)
- Siewidow (1989–90)
- Fajzulin (1990[A])
- Kołtun (1991)
- Papajew (1992)
- Fajzulin (1992[A])
- Salkow (1993–94)
- Prokopenko (1994–99)
- Jarcew (2000)
- Kuczerewski (2000)
- Gusiew (2001)
- Salkow (2002)
- Fajzulin (2003–2004)
- Maruszkin (2004[A])
- Jaremczenko (2004)
- Maruszkin (2004[A])
- Fajzulin (2004)
- Nikitin (2005)
- Nienienko (2005)
- Burłaczenko (2006)
- Korieszkow (2007)
- Stogow (2007–2008)
- Mienszczikow (2008–2009)
- Fajzulin (2010)
- Szewczenko (2010)
- Burłaczenko (2011–13)
- Lediachow (2013)
- Szczerbaczenko (2013–14)
- Wierietiennikow (2014–15)
|
- ↑ a b c d e trener tymczasowy
- Abramow (1957)
- Katrowski (1957–58)
- Szczerbinski (1958–61)
- Kirsz (1962)
- Chorewicz (1963–64)
- Kirsz (1965–67)
- Nowikow (1968)
- Sołowjow (1969–74)
- Zacharow (1974)
- Rieznik (1975)
- Czesnokow (1976–77)
- Antipow (1977–78)
- Lifszyć (1979)
- Pieriewałow (1980–83)
- Iwanow (1984–87)
- Silagadze (1988)
- Saryczew (1989)
- Czesnokow (1990)
- Bondariew (1990)
- Wasienin (1991–92)
- Szpierling (1992–93)
- Iwanow (1994)
- Tkaczenko (1995–98)
- Diergacz (1999)
- Iwanow (1999)
- Karman (2000–01)
- Nikitienko (2001[A])
- Sawczenkow (2001)
- Zelkevičius (2002–03)
- Mogilny (2003[A])
- Butenko (2004)
- Mogilny (2004[A])
- Siomin (2004)
- Tkaczenko (2005–06)
- Ignatienko (2007)
- Szczerbaczenko (2007[A])
- Sanaja (2008–09)
- Tkaczenko (2009)
- Lach (2010)
- Tkaczenko (2010)
- Francew (2011)
- Gorbaczow (2011[A])
- Pjerjewiertajło (2011–14)
- Juran (2014–15)
- Dysziekow (2015–16)
- Gorbaczow (2016)
- Zachariak (2016–17)
- Czeriewczenko (2017)
- Niepomniaszczi (2017)
- Lediachow (2018)
- Kaleszin (2019–21)
- Ignaszewicz (od 2021)
|