Julian Stawiński
Data i miejsce urodzenia | 1 maja 1904 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 19 października 1973 | ||
Miejsce spoczynku | |||
Zawód, zajęcie | tłumacz | ||
Małżeństwo | Irena Tuwim | ||
|
Julian Stawiński (ur. 1 maja 1904 w Płoskirowie, zm. 19 października 1973 w Warszawie), tłumacz z języka angielskiego i rosyjskiego oraz redaktor pionierskich antologii fantastycznych w Polsce; mąż Ireny Tuwim.
Życiorys
Doktor prawa. Przed wojną najpierw sędzia w Ostrowi Mazowieckiej, potem adwokat i radca prawny w Warszawie. Po wybuchu wojny razem z żoną, przez Rumunię i Francję, przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie mieszkali do początku 1945 r. Po krótkim pobycie w Kanadzie, u brata żony, znanego poety Juliana Tuwima, został zatrudniony przez władze komunistycznej Polski jako attaché ambasady PRL w Waszyngtonie. W 1947 r. wrócił do kraju i zajął się pracą literacką[1].
Miał młodszego brata Tadeusza Stawińskiego (ur. 23 stycznia 1905 w Płoskirowie, zm. 10 kwietnia 1986 w Bielsku-Białej) lekarza-okulistę mieszkającego w Bielsku-Białej.
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 161-4-36)[2].
Redakcja antologii
Wybrane tłumaczenia
- Isaac Asimov - Pozytronowy detektyw
- Oscar Wilde - Szczęśliwy książę i inne opowiadania
- Harriet Beecher Stowe - Chata wuja Toma (z Ireną Tuwim)
- Edith Nesbit - Czarodziejskie miasto (z Ireną Tuwim), Zaczarowany zamek
- Ilja Tołstoj - Wspomnienia o moim ojcu
- Benjamin Franklin - Żywot własny
- Jack London - Żelazna Stopa; Mieszkańcy otchłani
- Żan Griwa - Opowiadania o Hiszpanii (z Ireną Tuwim)
- Dexter Masters - Wypadek
Twórczość własna
- Pożar na Kapitolu
- Mark Twain
Bibliografia
- Maria Kotowska-Kachel, Stawiński Julian, 1904–1973, prozaik, tłumacz, publicysta, w: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny, tom VII: R–Sta (pod redakcją Jadwigi Czachowskiej i Alicji Szałagan), Warszawa 2001, s. 457–458