Karabin maszynowy Typ 1
Ten artykuł dotyczy ciężkiego karabinu maszynowego. Zobacz też: inne karabiny maszynowe o tym oznaczeniu. |
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
1-Shiki | |||
Państwo | Japonia | ||
---|---|---|---|
Rodzaj | |||
Historia | |||
Produkcja | 1941–1945 | ||
Dane techniczne | |||
Kaliber | 7,7 mm | ||
Nabój | 7,7 × 58 mm | ||
Wymiary | |||
Długość | 1077 mm | ||
Długość lufy | 589 mm | ||
Masa | |||
broni | 36,8 kg (na podstawie) | ||
karabinu właściwego | 15,5 kg | ||
Inne | |||
Prędkość pocz. pocisku | 770 m/s | ||
Szybkostrzelność teoretyczna | 550 strz./min | ||
Szybkostrzelność praktyczna | 200 strz./min | ||
Zasięg maks. | 4500 m | ||
|
Karabin maszynowy Typ 1 (1-Shiki) (jap. 一式重機関銃 isshiki jū-kikanjū) – japoński ciężki karabin maszynowy z okresu II wojny światowej.
Historia
W 1939 roku do uzbrojenia Cesarskiej Armii Japońskiej przyjęto ciężki karabin maszynowy Typ 99 (wersja cekaemu Typ 92 zasilana amunicją 7,7 x 58 mm). Jednak była to konstrukcja przestarzała, niewiele różniąca się od karabinu maszynowego Typ 3 z 1914 roku. Największą wadą karabinu Typ 99 była masa wynosząca 55 kg, o 17 kg większa niż amerykańskiego Browninga M1919.
W 1941 roku rozpoczęto produkcję nowego karabinu maszynowego Typ 1. W stosunku do poprzednich modeli masę obniżono do 37 kg. Niższa masa była przede wszystkim zasługą nowej lufy. Była ona krótsza od lufy karabinu maszynowego Typ 99 i miała żebra przyśpieszające chłodzenie o znacznie mniejszej średnicy. Pomimo mniejszej masy i powierzchni, dzięki stosunkowo niskiej szybkostrzelności karabinu maszynowego Typ 1 nie ulegała przegrzewaniu w czasie strzelania.
Karabin maszynowy Typ 1 był produkowany do końca wojny i był jednym z podstawowych wzorów broni maszynowej armii japońskiej. Jego największą wadą była skłonność do zacięć w przypadku strzelania gorszej jakości amunicją. Po II wojnie światowej był używany w czasie wojny domowej w Chinach i wojny koreańskiej.
Opis techniczny
Ciężki karabin maszynowy Typ 1 był zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta na odprowadzaniu gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. Ryglowanie ryglem wahliwym. Mechanizm spustowy umożliwiał tylko ogień ciągły. Zasilanie taśmowe (taśma sztywna, trzydziestonabojowa). Lufa niewymienna, chłodzona powietrzem, z żebrami przyspieszającymi chłodzenie, zakończona tłumikiem płomieni. Podstawa trójnożna (umożliwiała prowadzenie ognia przeciwlotniczego). Nogi podstawy wyposażone w obejmy (wkładano w nie drążki ułatwiające przenoszenie karabinu).
- p
- d
- e
Pistolety i rewolwery | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Pistolety maszynowe | |||||||
Karabiny i karabinki |
| ||||||
Karabiny maszynowe |
| ||||||
Karabiny przeciwpancerne |
| ||||||
Granaty ręczne | |||||||
Granatniki | |||||||
Miotacze ognia | |||||||
Konstrukcje prototypowe |
|