Katedra w Güstrowie

Katedra Świętych Marii, Jana Ewangelisty i Cecylii

Dom St. Maria, St. Johannes Evangelista und St. Cäcilia

Widok z północnego zachodu
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Meklemburgia-Pomorze Przednie
Miejscowość	Güstrow
Wyznanie	protestanckie
Kościół	Ewangelicko-Luterański Północnych Niemiec
Imię	śś. Marii, Jana Ewangelisty i Cecylii
Historia Data rozpoczęcia budowy 1226 Data poświęcenia 1335 Fundator Henryk Borwin II
Dane świątyni Styl romański, gotycki Świątynia • materiał bud. • czerwona cegła Wieża kościelna • liczba wież • wysokość wież 1 36 m Liczba naw 4
Położenie na mapie Meklemburgii-Pomorza Przedniego Katedra Świętych Marii, Jana Ewangelisty i Cecylii
Położenie na mapie Niemiec Katedra Świętych Marii, Jana Ewangelisty i Cecylii
53°47′27,6″N 12°10′24,0″E/53,791000 12,173333
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Katedra Świętych Marii, Jana Ewangelisty i Cecylii (niem. Dom St. Maria, St. Johannes Evangelista und St. Cäcilia) – luterańska świątynia znajdująca się w niemieckim mieście Güstrow. Do 1552 siedziba kapituły, w latach 1568–1695 kościół dworski książąt Meklemburgii-Güstrowa. Jest jednym z obiektów na trasie Europejskiego Szlaku Gotyku Ceglanego^[1].

Budowę katedry ufundował w roku 1226 umierający książę Henryk Borwin II w celu szerzenia chrześcijaństwa na podbitych ziemiach pogańskich. W 1308 ukończono budowę nawy^[2], a świątynię konsekrował w 1335 roku biskup kamieński^[1]. Na początku XV wieku dobudowano absydę^[2]. W 1552 zlikwidowano kapitułę, a katedra przez 12 lat służyła jako stajnia. W 1568 świątynię przekształcono w kościół dworski i miejsce pochówku książąt Meklemburgii-Güstrowa^[1], od wygaśnięcia rodu w 1695 służy jako kościół miejscowej parafii^[3]. Kościół wyremontowano w roku 1866, m.in. wzniesiono nowy szczyt południowego ramienia transeptu^[2]. W 2003 roku rozpoczęto restaurację, trwającą przez kilka następnych lat^[3].

Budowę czteronawowej bazyliki z transeptem rozpoczęto w stylu romańskim i ukończono w stylu gotyckim^[1]. Od północy do nawy głównej dostawione są dwie nawy boczne, a od południa – jedna nawa i rząd kaplic. W kondygnacji nad kaplicami urządzono archiwum katedralne^[2].

Najstarszym elementem wyposażenia jest wczesnogotycka chrzcielnica. Krzyż tęczowy wykonano w połowie wieku XIV^[3]. W prezbiterium ustawiono późnogotycki ołtarz szafiasty z około roku 1500 autorstwa Hinrika Bornemanna(inne języki) z Hamburga. Zdobi go scena Ukrzyżowania Jezusa Chrystusa w otoczeniu klęczących książąt Magnusa i Baltazara oraz rzeźb proroków i świętych^[4]. Na zewnętrznej stronie skrzydeł widnieją figury świętych Cecylii, Jana, Marii i Katarzyny^[3]. Barokowy nagrobek Günthera von Passowa autorstwa Charles’a Philippe’a Dieussarta(inne języki) pochodzi z 1659 roku^[5]. Organy zainstalowano w 1868 roku, pochodzą z warsztatu Friedricha Hermanna Lütkemüllera(inne języki). We wnętrzu przechowywane są również trzy dzieła Ernsta Barlacha, wykonany przez niego pomnik ofiar I wojny światowej uznano za sztukę wynaturzoną i przetopiono w 1937 roku, w 1953 zawieszono jego replikę^[3].

Pięć katedralnych dzwonów zostało zarekwirowanych na cele wojenne, przetrwał jedynie największy dzwon z 1617 roku o wadze 3350 kg. W 1964 na wieży zawieszono instrument z 1726 roku, wykupiony z kościoła św. Mikołaja w Rostocku, o wadze 880 kg. W 1990 zawieszono dwa kolejne dzwony z ludwisarni Rincker(inne języki) w Sinn, o wadze 773 kg i 539 kg^[6].

• 
  Katedra na rysunku litograficznym z 1844 roku
• 
  Widok z wieży kościoła Mariackiego
• 
  Widok ze wschodu
• 
  Portal główny
• 
  Wnętrze
• 
  Ołtarz główny
• 
  Wczesnogotycka chrzcielnica
• 
  Renesansowa chrzcielnica
• 
  Ambona
• 
  Nagrobek Günthera von Passowa
• 
  Empora i organy