Kompleks symplicjalny

Kompleks symplicjalny wymiaru 3

Zbiór sympleksów K {\displaystyle {\mathcal {K}}} w R n {\displaystyle \mathbb {R} ^{n}} nazywamy kompleksem symplicjalnym (geometrycznym w odróżnieniu od abstrakcyjnego kompleksu symplicjalnego), jeśli spełnione są następujące warunki[1]:

1. Dowolna ściana sympleksu należącego do K {\displaystyle {\mathcal {K}}} jest również elementem K . {\displaystyle {\mathcal {K}}.}
2. Przekrój dowolnych dwóch sympleksów σ 1 , σ 2 K {\displaystyle \sigma _{1},\sigma _{2}\in {\mathcal {K}}} jest zbiorem pustym lub ich wspólną ścianą.

Wymiar kompleksu symplicjalnego

Jeżeli kompleks K {\displaystyle {\mathcal {K}}} zawiera sympleks wymiaru n , {\displaystyle n,} lecz nie zawiera sympleksu wymiaru większego, to liczbę n {\displaystyle n} nazywamy wymiarem kompleksu K {\displaystyle {\mathcal {K}}} co oznaczamy dim K = n . {\displaystyle \dim {\mathcal {K}}=n.} Natomiast gdy dla każdego n N {\displaystyle n\in \mathbb {N} } kompleks K {\displaystyle {\mathcal {K}}} zawiera sympleks wymiaru większego niż n , {\displaystyle n,} to mówimy, że ma wymiar nieskończony co oznaczamy dim K = + . {\displaystyle \dim {\mathcal {K}}=+\infty .}

Izomorfizm kompleksów symplicjalnych

Kompleksy symplicjalne K , L {\displaystyle {\mathcal {K}},{\mathcal {L}}} nazywamy izomorficznymi jeżeli istnieje odwzorowanie symplicjalne f : K L {\displaystyle f\colon {\mathcal {K}}\to {\mathcal {L}}} będące izomorifzmem.

Realizacja geometryczna kompleksu symplicjalnego

Każdy kompleks symplicjalny składa się ze zbioru sympleksów i wszystkie są podzbiorami pewnego ustalonego R n . {\displaystyle \mathbb {R} ^{n}.} Podzbiór R n {\displaystyle \mathbb {R} ^{n}} złożony z punktów sympleksów K {\displaystyle {\mathcal {K}}} nazywamy jego nośnikiem i oznaczamy | K | . {\displaystyle |{\mathcal {K}}|.} Zbiór | K | {\displaystyle |{\mathcal {K}}|} w sposób naturalny dziedziczy topologię z R n . {\displaystyle \mathbb {R} ^{n}.} Jednak prowadzi to do sytuacji, w której dla izomorficznych kompleksów ich nośniki z tymi topologiami mogą nie być homeomorficzne jako przestrzenie topologiczne. Jest to zależne od tego, w jaki sposób zbiory te są położone w R n . {\displaystyle \mathbb {R} ^{n}.} Z tego względu zbiór | K | {\displaystyle |{\mathcal {K}}|} wyposaża się w topologię (zwaną słabą), w której bazę stanowią zbiory U | K | , {\displaystyle U\subseteq |{\mathcal {K}}|,} których przekrój z każdym sympleksem σ K {\displaystyle \sigma \in {\mathcal {K}}} jest zbiorem otwartym w tym sympleksie. Zbiór | K | {\displaystyle |{\mathcal {K}}|} wraz z topologią słabą nazywamy realizacją geometryczną kompleksu K {\displaystyle {\mathcal {K}}} [1].

Przypisy

  1. a b Roman Duda: Wprowadzenie do topologii. Część I. Topologia ogólna. Warszawa: PWN, 1986. ISBN 83-01-05714-9.

Linki zewnętrzne

  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Simplicial Complex, [w:] MathWorld, Wolfram Research [dostęp 2023-01-20]  (ang.).