Kradzież tożsamości
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
KK z 1997 | |
Ciężar gatunkowy | występek |
---|---|
Przepis | art. 190a §2 k.k. |
Kara | pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8 |
Strona podmiotowa | umyślna w zamiarze bezpośrednim |
Odpowiedzialność od 15. roku życia | nie |
Typ kwalifikowany | nie |
Typ uprzywilejowany | tak |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |
Kradzież tożsamości, a ściślej fałszerstwo tożsamości – celowe używanie danych osobowych innej osoby, adresu zameldowania, numeru PESEL, najczęściej w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Kradzież tożsamości zwana jest także defraudacją tożsamości, gdyż chodzi o podszywanie się pod czyjeś dane, a nie "usunięcie" danych ofiary.
W myśl artykułu 190a §2 polskiego kodeksu karnego - o ile sprawca miał na celu (zamiar bezpośredni) wyrządzić szkodę innej osobie (majątkową bądź osobistą) - za przestępstwo kradzieży tożsamości grozi kara od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności. Sankcja wzrasta, gdy ofiara przynajmniej podjęła się próby zamachu na własne życie - wówczas zagrożenie karą wynosi co najmniej 2 lata pozbawienia wolności, a maksymalnie - 12.
Zobacz też
- Phishing
- Tożsamość
- Dokument tożsamości
- LCCN: sh2004003368
- GND: 7544028-3
- J9U: 987007549304405171
- Britannica: topic/identity-theft