Lactarius subumbonatus
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | grzyby | ||
Typ | podstawczaki | ||
Klasa | pieczarniaki | ||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | mleczaj | ||
Gatunek | Lactarius subumbonatus | ||
Nazwa systematyczna | |||
Lactarius subumbonatus Lindgr. Bot. Notiser: 200 (1845) | |||
Zasięg | |||
Zasięg w Europie | |||
|
Lactarius subumbonatus Lindgr. – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lactarius, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1845 r. Sven Johan Lindgren i nadana przez niego nazwa naukowa jest aktualna. Synonim: Lactifluus subumbonatus (Lindgr.) Kuntze 1891[2].
Morfologia
- Kapelusz
Średnica 3–7 cm, szybko się wypłaszczający z drobnym garbkiem na środku. Powierzchnia lekko pomarszczona i pofalowana, ciemnoczerwona, brązowoczerwonawa, ciemnobrązowa lub czarnobrązowa. Brzeg wyraźnie, szeroko prążkowany[3].
- Blaszki
Gość gęste, z blaszeczkami, przyrośnięte lub nieco zbiegające na trzon, początkowo blado żółtawe, żółtoochrowe lub żółtobrązowe, potem prawie pomarańczowe[3].
- Trzon
Wysokość 2–5 cm, nieregularnie cylindryczny lub pogrubiony u nasady, zwykle lekko zakrzywiony, pełny. Powierzchnia żółtawa, żółtobrązowa, żółtopomarańczowa lub żółtoczerwona, wierzchołek jaśniejszy, lekko włóknisto-puszysty z podłużnymi bruzdami będącymi przedłużeniami blaszek[3].
Ochrowy do pomarańczowobrązowego, ciemniejszy w środku. Ma nieprzyjemny zapach podobny do mleczaja dębowego (Lactarius quietus) i łagodny smak. Mleczko jest białawe, wodniste, w smaku nie jest piekące[3].
Występowanie i siedlisko
Znane są jego stanowiska głównie w Europie, poza nią podano pojedyncze stanowiska w Ameryce Północnej i Południowej. W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony[4]. W Polsce do 2003 r. gatunek ten był nieznany[5], po raz pierwszy jego stanowiska podano w 2012 r. Znajduje się na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[6].
Naziemny grzyb mykoryzowy[5]. Owocniki pojawiają się latem i jesienią w lasach iglastych, ogrodach, parkach i na poboczach dróg, w symbiozie z różnymi drzewami iglastymi, ale także z dębem lub bukiem, lubi tereny bardziej wilgotne[3].
Zastosowanie
Jest grzybem jadalnym, ale małej wartości, ze względu na nieprzyjemny smak mięsa[3].
Przypisy
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2024-09-08] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-09-08] (ang.).
- ↑ a b c d e f NEISPUPČENA MLIJEČNICA. Lactarius subumbonatus Lindgr. [online], CRO Mushrooms [dostęp 2024-09-08] (chorw.).
- ↑ Występowanie Lactarius subumbonatus na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-09-08] (ang.).
- ↑ a b WładysławW. Wojewoda WładysławW., Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 369–387, ISBN 83-89648-09-1 .
- ↑ Aktualne stanowiska Lactarius subumbonatus w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2024-09-08] (pol.).