Laila Freivalds

Laila Freivalds

Laila Freivalds (2004)
Data i miejsce urodzenia	22 czerwca 1942 Ryga
Minister spraw zagranicznych Szwecji
Okres	od października 2003 do marca 2006
Przynależność polityczna	Szwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza
Poprzednik	Anna Lindh
Następca	Jan Eliasson
Multimedia w Wikimedia Commons

Laila Ligita Freivalds, łot. Laila Freivalde (ur. 22 czerwca 1942 w Rydze^[1]) – szwedzka polityk i prawniczka łotewskiego pochodzenia, w latach 1988–1991 i 1994–2000 minister sprawiedliwości, od 2003 do 2006 minister spraw zagranicznych.

W 1944 jej rodzina, po ucieczce przed wkraczającymi na teren Łotwy wojskami radzieckimi, znalazła się w obozie dla uchodźców w Niemczech. W 1947 osiedliła się w Landskronie. W 1970 ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie w Uppsali. Pracowała w sądownictwie i w administracji parlamentarnej. W 1976 została zatrudniona w Konsumentverket, szwedzkiej agencji konsumenta. W 1983 objęła stanowisko dyrektora generalnego tej instytucji^[2]. Dołączyła do Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej^[3].

Od października 1988 do października 1991 sprawowała urząd ministra sprawiedliwości w rządzie Ingvara Carlssona^[4]. Później praktykowała jako prawniczka^[2]. Na funkcję ministra sprawiedliwości powróciła w październiku 1994 w nowym gabinecie Ingvara Carlssona, pozostała na stanowisku również w utworzonym w marcu 1996 rządzie Görana Perssona. Zakończyła urzędowanie we wrześniu 2000^[4]. Podała się do dymisji w atmosferze skandalu związanego z wykupem mieszkania^[5]. Zajmowała następnie dyrektorskie stanowisko w Svensk Scenkons, organizacji pracodawców branży kulturalnej^[6].

Do rządu Görana Perssona powróciła w październiku 2003, gdy po zabójstwie Anny Lindh premier powierzył jej stanowisko ministra spraw zagranicznych^[4]. Naraziła się na krytykę za brak reakcji na wydarzenia związane z tsunami w Azji w grudniu 2004, czego symbolem stała się jej wizyta w teatrze wkrótce po katastrofie, w której zginęło wielu obywateli Szwecji^[5][7]. W marcu 2006 zrezygnowała z funkcji ministra w związku ze sprawą nacisków ze strony MSZ na dostawcę usług internetowych, mających doprowadzić do zamknięcia strony ugrupowania Sverigedemokraterna, na której zaprezentowano duńskie karykatury Mahometa. Polityk twierdziła, że nie wiedziała o tych działaniach urzędnika jej resortu, choć później ujawniono, że prowadziła z nim rozmowę na ten temat^[5]. Kierownictwo ministerstwa przejął tymczasowo wicepremier Bosse Ringholm^[4]. Po odejściu z rządu została prezesem Dansalliansen, organizacji branży artystycznej^[6].

Odznaczona m.in. Orderem Trzech Gwiazd II klasy (1997). Zamężna, ma córkę Letti, która również zajęła się działalnością polityczną^[8].