Lasówka magnoliowa
Setophaga magnolia[1] | |||
(A. Wilson, 1811) | |||
Dorosły samiec | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | lasówki | ||
Rodzaj | Setophaga | ||
Gatunek | lasówka magnoliowa | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
lęgi zimuje | |||
| |||
|
Lasówka magnoliowa[4] (Setophaga magnolia) – gatunek małego, wędrownego ptaka z rodziny lasówek (Parulidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Monotypowy (nie wyróżnia się podgatunków)[2][5]. Nie jest zagrożony.
Morfologia
Długość ciała 11,5–13,5 cm. Masa ciała 6,6–12,6 g[6].
Wierzch głowy szary, grzbiet czarny, kuper żółty, ogon czarny z białymi plamami w kształcie prostokąta. Na czarnej masce widoczna biała brew i pasek pod okiem w kształcie półksiężyca. Na skrzydłach widać 2 szerokie, białe paski. Gardło i spód ciała żółte, w czarne kreski; pokrywy podogonowe białe. Samica jest bardziej matowa. Młode ptaki i dorosłe jesienią mają szarą głowę, wokół oczu wąską, białą obrączkę, grzbiet oliwkowozielony; spód w delikatne kreski, na piersi widać szarą przepaskę.
Zasięg, środowisko
Iglaste lasy północnej i środkowo-zachodniej części Ameryki Północnej (od środkowej do południowo-wschodniej Kanady oraz w północno-wschodnich i północno-środkowych USA). Zimę spędza w południowym Meksyku, Ameryce Centralnej i na wyspach Karaibów. Na zimowiskach występuje od poziomu morza do 1500 m n.p.m. w różnych typach siedlisk, w tym na plantacjach kakao, w sadach, lasach i zaroślach[7].
Zachowanie
Wyprowadza 1 lęg w roku, rzadko 2[7][8]. Gniazdo znajduje się w gęstym igliwiu, zwykle na poziomej gałęzi blisko pnia drzewa, na wysokości mniejszej niż 3 metry nad ziemią; wygląda niechlujnie i zbudowane jest z traw i łodyg roślin zielnych na fundamencie z gałązek. Samica składa 3–5 jaj. Inkubacja trwa 11–13 dni, zajmuje się nią samica. Pisklęta są karmione przez oba ptaki z pary, choć aktywniejszą role spełnia samica. Młode są opierzone po 8–10[7][8] dniach od wyklucia i zaczynają opuszczać gniazdo, choć jeszcze przez około 25 dni do miesiąca są zależne od rodziców[6][8].
Żywi się głównie gąsienicami, zjada także owady i pająki. Jesienią, a także w czasie złej pogody, gdy owady są słabo dostępne, dietę uzupełnia owocami jagodowymi[7][6][8].
Status
IUCN uznaje lasówkę magnoliową za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2020)[3]. Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji na 39 milionów dorosłych osobników[7]. Trend liczebności populacji jest wzrostowy[3][7].
Przypisy
- ↑ Setophaga magnolia, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Magnolia Warbler (Dendroica magnolia). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2013-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. (ang.).
- ↑ a b c Setophaga magnolia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Parulidae Wetmore, Friedmann, Lincoln, Miller,AH, Peters,JL, van Rossem, Van Tyne & Zimmer,JT, 1947 (1831) – lasówki - New World wood warblers (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-21].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): New World warblers, mitrospingid tanagers. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-21]. (ang.).
- ↑ a b c Neuser, J.: Dendroica magnolia. [w:] Animal Diversity Web [on-line]. 2003. [dostęp 2021-01-21]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Magnolia Warbler Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-01-21]. (ang.).
- ↑ a b c d Magnolia Warbler. [w:] Audubon Guide to North American Birds [on-line]. National Audubon Society. [dostęp 2021-01-21]. (ang.).
Bibliografia
- Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- SNL: magnoliaparula