Liroconit
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Inne nazwy | Lirokonit[1] | ||
---|---|---|---|
Skład chemiczny | Cu2Al[(OH)4|AsO4] • 4H2O | ||
Twardość w skali Mohsa | 2-2,5 | ||
Przełam | kruchy do miękkiego[1] | ||
Łupliwość | niewyraźna | ||
Pokrój kryształu | krótosłupkowy, soczewkowaty, płaskie[1] | ||
Układ krystalograficzny | jednoskośny | ||
Gęstość minerału | 3 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | niebieskozielona, niebieskoszara[1] | ||
Rysa | jasnozielona, niebieska | ||
Połysk | szklisty, tłusty | ||
|
Liroconit (lub Lirokonit) – minerał z grupy arsenianów. Uwodniony arsenian glinu i miedzi z nieznaczną domieszką fosforu. Nazwa pochodzi od greckich słów leiros = blady i conia = pył ze względu na jasny kolor sproszkowanego minerału[2].
Charakterystyka
Lirokonit jest półprzezroczystym minerałem o niebieskiekozielonej lub niebieskoszarej barwie[1]. Krystalizuje w układzie jednoskośnym[1][2], w formie płaskich kryształów, soczewek, krótkich słupków, w druzach, skupieniach zbitych[1]. Połysk szklisty, tłusty[1]. Waży ok. 3 razy więcej niż taka sama ilość wody w temperaturze pokojowej[1]. Dość miękki - 2-2,5 w skali Mohsa[1][2].
Występowanie
Występuje w strefach utleniania rud miedzi[2]. Towarzyszą mu malachit, limonit, kwarc i inne[1]. Można go znaleźć w Kornwalii (Wielka Brytania), paśmie górskim Uralu, Niemczech i na Węgrzech[2].
Bibliografia
- Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck–Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-194-9.
Linki zewnętrzne
- Liroconit na stronie Webmineral.com (ang.)
- Liroconit na stronie Mindat.org (ang.)