Medal Pierre de Coubertina
Medal Pierre'a de Coubertina ((ang.) Pierre de Coubertin medal, (fr.) La médaille Pierre de Coubertin) – nagroda przyznawana przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski byłym i obecnym sportowcom, promotorom sportu, sędziom i innym osobom zaangażowanym w igrzyska, które w szczególny sposób oddają ducha olimpijskiej rywalizacji, prezentując przy tym niezwykłe zaangażowanie na rzecz całego ruchu. Jako pierwszy otrzymał go w 1964 roku Luz Long – jeden z bohaterów igrzysk olimpijskich w Berlinie[1].
Medal został ustanowiony w 1964 roku i nazwany na cześć barona Pierre'a de Coubertina, twórcy współczesnego ruchu olimpijskiego. Jak podano na oficjalnej stronie MKOl ", jest to jedna z najbardziej zaszczytnych nagród, którymi mogą być honorowani uczestnicy Igrzysk Olimpijskich"[2].
Czasem medal jest uważany za najwyższą nagrodę ruchu olimpijskiego, bardziej znaczącą niż złoty medal olimpijski.
Nagrodzeni
Sportowiec | Kraj | Wydarzenie | Nagrodzony | Miejsce |
---|---|---|---|---|
Luz Long | Rzesza Niemiecka | Letnie Igrzyska Olimpijskie 1936 | (Przyznane pośmiertnie) | Berlin (Niemcy) |
Emil Zátopek | Czechosłowacja | Letnie Igrzyska Olimpijskie 1952 | 6 grudnia 2000 (Przyznane pośmiertnie) | Helsinki (Finlandia) |
Eugenio Monti | Włochy | Postawa godna sportowca[3] | 1964 | Innsbruck (Austria) |
Karl Heinz Klee | Austria | Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1976 | luty 1977 | Innsbruck (Austria) |
Franz Jonas | (Austria) | - | lipiec 1969 | - |
Lawrence Lemieux | Kanada | Letnie Igrzyska Olimpijskie 1988 | wrzesień 1988 | Seul (Korea Południowa) |
Raymond Gafner | Szwajcaria | - | 1999 | - |
Tana Umaga | Nowa Zelandia | Testowy mecz rugby w 2003 roku | czerwiec 2003 | Cardiff (Walia) |
Spencer Eccles | Stany Zjednoczone | Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2002 | luty 2002 | Salt Lake City (Stany Zjednoczone) |
Vanderlei de Lima | Brazylia | Letnie Igrzyska Olimpijskie 2004 | 29 sierpnia 2004 | Ateny (Grecja) |
Jelena Nowikowa-Biełowa | Białoruś | Zasługi dla Ruchu Olimpijskiego[4] | 17 maja 2007 | Mińsk (Białoruś) |
Shaul Ladany | Izrael | Wyjątkowe osiągnięcia[4] | 17 maja 2007 | Mińsk (Białoruś) |
Petar Cupać | Chorwacja | Letnie Igrzyska Olimpijskie 2008 | 18 listopada 2008[5] | Budapeszt (Węgry) |
Pavle Kostov | Chorwacja | Letnie Igrzyska Olimpijskie 2008 | 18 listopada 2008[5] | Budapeszt (Węgry) |
Ivan Bulaja | Chorwacja | Letnie Igrzyska Olimpijskie 2008 | 18 listopada 2008[5] | Budapeszt (Węgry) |
Ron Harvey | Australia | - | kwiecień 2009 | - |
Éric Monnin | Francja | specjalista edukacji olimpijskiej | sierpień 2012 | Lozanna (Szwajcaria) |
Richard Garneau | Kanada | Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2014 | luty 2014 pośmiertnie | Soczi (Rosja) |
Michael Hwang | Singapur | Propagowanie Ruchu Olimpijskiego[6] | 13 października 2014 | Incheon (Korea Południowa) |
Nikki Hamblin | Nowa Zelandia | Letnie Igrzyska Olimpijskie 2016 | Rio de Janeiro (Brazylia) | |
Abbey D’Agostino | Stany Zjednoczone | Letnie Igrzyska Olimpijskie 2016 | Rio de Janeiro (Brazylia) |
Przypisy
- ↑ Bohaterki docenione. Hamblin i D'Agostino z medalami [online] [dostęp 2016-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-25] .
- ↑ Angel or Demon? The Choice of Fair Play
- ↑ Eugenio Monti - Bobsleigh [online], International Olympic Committee, 12 lipca 2019 [dostęp 2019-08-14] (ang.).
- ↑ a b De Coubertin medal: 4th Olympic medal, True Spirit of Sportsmanship [online], metafilter.com [dostęp 2019-08-14] (ang.).
- ↑ a b c Croatian 49er Sailors Presented With Fair Play Award, sur le site sailing.org
- ↑ Singapore Lawyer Michael Hwang receives the Pierre de Coubertin Medal for his Services to the Olympic Movement [online], Singapore National Olympic Council, 13 października 2014 [dostęp 2019-08-14] (ang.).