Mikołaj Aleksander
Mikołaj Aleksander, portret ścienny w monastyrze Negru Vodă w Câmpulung, Rumunia | |||
hospodar Wołoszczyzny | |||
Okres | od 1352 | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | Basarab I | ||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | Basarabów | ||
Data śmierci | 16 listopada 1364 | ||
Ojciec | Basarab I | ||
Matka | Małgorzata | ||
Dzieci | Władysław I Samoderżec, | ||
Żona | Klara Dobokay | ||
Dzieci | Elżbieta | ||
|
Mikołaj Aleksander (rum. Nicolae Alexandru; zm. 16 listopada 1364) – hospodar wołoski w latach 1352–1364 z dynastii Basarabów.
Mikołaj Aleksander był synem uznawanego za pierwszego hospodara Wołoszczyzny Basaraba I i jego żony Małgorzaty. Już od 1343 współrządził ze swoim ojcem. Za swoją siedzibę obrał miasto Câmpulung. Dbał o rozwój gospodarczy kraju. Jego sukcesy, oznaczające umocnienie władzy centralnej (szedł tutaj w ślady swego ojca) powodowały wzrost opozycji możnych (wielu z nich po porażce w zmaganiach z księciem schroniło się w Siedmiogrodzie z uwagi na ówczesną niechęć wołosko-węgierską).
Rodzina
Mikołaj Aleksander był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa miał trzech synów: Władysława I (hospodar Wołoszczyzny w latach 1364–1377), Radu I (hospodar Wołoszczyzny w latach 1377–1383), Woisława (zmarł w 1366 roku). Z drugiego małżeństwa zawartego z Klarą Dobokay przyszły na świat córki - Elżbieta, poślubiona księciu opolskiemu i palatynowi węgierskiemu Władysławowi[1], Anna wydana za cara Widynia Iwana Sracimira oraz Anca, zamężna za królem i cesarzem (carem) Serbii Stefanem Uroszem V.
Religia
Druga żona Mikołaja Aleksandra, pochodząca z Siedmiogrodu Klara Dobokay, była wyznania rzymskokatolickiego. Po zawarciu tego małżeństwa hospodar uznał zwierzchność biskupstwa siedmiogrodzkiego nad katolikami przebywającymi na obszarze Wołoszczyzny. Sam jednak po ukończeniu monastyru Negru Vodă w miejscowości Câmpulung (w którym został później pochowany), zwrócił się w 1359 roku do Bizancjum i ówczesnego patriarchy Konstantynopola Kaliksta I o ustanowienie metropolii prawosławnej na terytorium Wołoszczyzny. Kalikst I przychylił się do tej prośby, ustanawiając metropolię węgiersko-wołoską z siedzibą w Curtea de Argeș (lub według niektórych historyków w Câmpulung).
Literatura
- J. Demel: Historia Rumunii. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, 1970, s. 97–98.
- J. Rajman: Encyklopedia średniowiecza. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2006, s. 653. ISBN 83-7435-263-9.
Przypisy
- ↑ Jerzy Sperka: Władysław książę opolski, wieluński, kujawski, dobrzyński, pan Rusi, palatyn Węgier i namiestnik Polski (1326/1330 - 8 lub 18 maja 1401). Kraków: Wydawnictwo Avalon, 2016, s. 50. ISBN 978-83-7730-180-7.
- p
- d
- e
Hospodarowie wołoscy do 1715 |
|
---|---|
Rządy Fanariotów (1715–1821) |
|
Rząd statutu organicznego (1832–1856) |
|
Protektorat (1856–1859) |
|
Zjednoczone Księstwa Mołdawii i Wołoszczyzny (jedynie unia personalna) |
|
- 1862 – oficjalnie zjednoczenie Mołdawii i Wołoszczyzny w Zjednoczone Księstwa Mołdawii i Wołoszczyzny (zobacz: władcy Rumunii).