Monaster Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” w Starobielsku
nr rej. 44-251-0009 | |||
Cerkiew Świętej Trójcy | |||
Państwo | Ukraina | ||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Miejscowość | Starobielsk | ||
Kościół | |||
Rodzaj klasztoru | monaster | ||
Eparchia | siewierodoniecka | ||
Ihumenia | Katarzyna (Biespałowa) | ||
Klauzura | nie | ||
Typ monasteru | żeński | ||
Obiekty sakralne | |||
Cerkiew | Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” | ||
Cerkiew | Świętej Trójcy | ||
Założyciel klasztoru | Anna Bulicz | ||
Materiał budowlany | cegła | ||
Data budowy | 1862 | ||
Data zamknięcia | 1922 | ||
Data reaktywacji | 1993 | ||
Położenie na mapie obwodu ługańskiego | |||
Położenie na mapie Ukrainy | |||
49°16′37″N 38°54′00″E/49,276944 38,900000 | |||
|
Monaster Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” – prawosławny żeński klasztor w Starobielsku, w eparchii siewierodonieckiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[1].
Monaster powstał w 1862 r. Założycielką była szlachcianka Anna Bulicz, która po śmierci męża złożyła śluby zakonne z imieniem Angelina i została pierwszą przełożoną wspólnoty. W latach 1863–1870 wzniesiono cerkiew Świętej Trójcy, a w latach 1872–1899 główną świątynię monasterską – cerkiew Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość”[2].
W 1922 r. klasztor został zamknięty przez władze komunistyczne. W latach 1939–1940 znajdował się tu obóz jeniecki dla oficerów Wojska Polskiego, wziętych do niewoli przez ZSRR po zajęciu wschodnich terenów Polski we wrześniu 1939 r. Jeńców – w liczbie około 4000 – w przeciągu kwietnia 1940 r. sukcesywnie przewożono do Charkowa, gdzie byli rozstrzeliwani przez funkcjonariuszy NKWD[3].
Po II wojnie światowej w obiektach monasterskich mieściła się jednostka wojskowa. W 1992 r. obydwie cerkwie klasztorne zostały zwrócone prawosławnym, a w następnym roku miała miejsce reaktywacja monasteru[2].
Przełożone klasztoru
- Angelina (Bulicz), 1862–1888
- Margarita (Pawłowa), 1888–1890
- Cherubina (Kiedrowa), 1890–1898
- Serafina, 1898–1902
- Apolinaria (Pałkina), 1902–1922
Po reaktywacji
- Katarzyna (Biespałowa), obecnie[1]
Przypisy
- ↑ a b Скорбященский женский монастырь. sed-eparhia.com. [dostęp 2022-01-29]. (ros.).
- ↑ a b Свято-Скорбященский женский монастырь, г. Старобельск. shukach.com, 8 kwietnia 2014. [dostęp 2022-01-29]. (ros.).
- ↑ STAROBIELSK … OSTATNI AKT TRAGEDII. hit.policja.gov.pl, 5 kwietnia 2020. [dostęp 2022-01-29]. (pol.).