Monaster Tołgski
nr rej. 7610073000 | |||
Państwo | Rosja | ||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Miejscowość | Jarosław | ||
Kościół | |||
Rodzaj klasztoru | monaster | ||
Eparchia | |||
Ihumenia | Barbara (Tretjak) | ||
Klauzura | nie | ||
Typ monasteru | żeński | ||
Liczba mniszek (2010) | 62 | ||
Obiekty sakralne | |||
Sobór | Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni | ||
Cerkiew | Podwyższenia Krzyża Świętego | ||
Cerkiew | Obrazu Chrystusa Nie Ludzką Ręką Uczynionego | ||
Założyciel klasztoru | biskup Jarosławia Prochor | ||
Styl | ruski | ||
Materiał budowlany | kamień, cegła | ||
Data zamknięcia | 1928 | ||
Data reaktywacji | 1988 | ||
Położenie na mapie obwodu jarosławskiego | |||
Położenie na mapie Rosji | |||
57°41′48″N 39°49′40″E/57,696667 39,827778 | |||
| |||
Strona internetowa |
Tołgski Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni, Monaster Tołgski – prawosławny klasztor, początkowo męski, zaś od grudnia 1987 żeński, dawniej w miejscowości Tołga, obecnie w granicach Jarosławia.
Historia
Założycielem monasteru był biskup jarosławski Prochor, który według podania miał zapoczątkować życie wspólnoty monastycznej w miejscu, gdzie 7 sierpnia 1314 ujrzał cudowną ikonę Matki Bożej.
W XV wieku zabudowania Monasteru Tołgskiego uległy niemal całkowitemu zniszczeniu w czasie pożaru. Według tradycji cudowna ikona, przechowywana w cerkwi, przetrwała, chociaż mnichom nie udało się uratować żadnych innych elementów wyposażenia świątyni. W 1553 car Iwan IV Groźny sfinansował wzniesienie nowej, kamiennej cerkwi dla klasztoru, pragnąc w ten sposób podziękować za uzdrowienie z choroby nóg, do jakiego miało dojść przed Tołgską Ikoną Matki Bożej. Monaster został ponownie zniszczony w czasie wielkiej smuty.
Ponowny wzrost znaczenia monasteru i poprawa jego sytuacji materialnej miała miejsce w ostatniej ćwierci XVII w. w czasie kierowania nim przez ihumena Gordiana. W miejsce starszej cerkwi klasztornej został wzniesiony sobór Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni, zbudowano również nową bramę wiodącą na teren monasteru i otaczające go mury obronne. Na początku XVIII w. wzniesiono drugą świątynię klasztorną, której patronem był Obraz Chrystusa Nie Ludzką Ręką Uczyniony. Do budynku przylegała dwupiętrowa budowla mieszkalna przeznaczona, z polecenia władz świeckich, dla niezdolnych do służby żołnierzy i oficerów. Od 1793 pełnił on funkcje szpitala klasztornego, następnie od 1806 szkoły duchownej, szkoły parafialnej i seminarium. Monaster był wielokrotnie odwiedzany przez carów i caryce Rosji z rodzinami.
W 1918 r. mnisi udzielili pomocy i schronienia spiskowcom przygotowującym w Jarosławiu powstanie antybolszewickie[1].
W 1928 władze radzieckie zamknęły klasztor, zaś w 1932 zaadaptowały dawne cele mnichów na mieszkania. Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał monaster w 1987. We wrześniu 1988, po pierwszych pracach remontowych, Cerkiew Rosyjska reaktywowała klasztor zmieniając jego typ na żeński. Był to jedyny w tym momencie żeński monaster w ZSRR, gdyż władze tego kraju zamknęły wcześniej wszystkie tego typu wspólnoty. Na czele klasztoru stanęła mniszka, a następnie ihumenia Barbara (Tretjak).
We wrześniu 2010 w monasterze przebywały 62 mniszki (w tym pięć schimniszek), 23 riasoforne posłusznice oraz 34 posłusznice. W kompleksie klasztornym działa pięć cerkwi:
- sobór Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni
- cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego
- cerkiew św. Barbary
- cerkiew Obrazu Chrystusa Nie Ludzką Ręką Uczynionego
- cerkiew nadbramna św. Mikołaja
Przypisy
- ↑ A.A. Kidiarow A.A., Ярославский мятеж 1918 г. и православная церковь [online], hrono.ru [dostęp 2018-07-06] .
Bibliografia
- Свято-Введенский Толгский женский монастырь
- БРЭ: 4195595