Monaster Zmartwychwstania Pańskiego w Ugliczu
Widok ogólny | |||
Państwo | Rosja | ||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Miejscowość | Uglicz | ||
Kościół | |||
Eparchia | |||
hieromnich | Dymitr (Gorbatiuk) | ||
Typ monasteru | męski | ||
Obiekty sakralne | |||
Sobór | Zmartwychwstania Pańskiego | ||
Cerkiew | św. Marii Egipcjanki | ||
Cerkiew | Ikony Matki Bożej „Hodigitria” | ||
Fundator | Jonasz (Sysojewicz) | ||
Styl | ruski | ||
Materiał budowlany | kamień, cegła | ||
Data budowy | XVII w. | ||
Data zamknięcia | 1918 | ||
Data reaktywacji | 1999 | ||
Położenie na mapie obwodu jarosławskiego | |||
Położenie na mapie Rosji | |||
57°31′32″N 38°18′32″E/57,525556 38,308889 | |||
| |||
Strona internetowa |
Monaster Zmartwychwstania Pańskiego – prawosławny męski klasztor w Ugliczu, w jurysdykcji eparchii peresławskiej[1] Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Historia
Dokładny czas powstania monasteru nie jest znany. Według jednej z hipotez klasztor należał do grupy prawosławnych wspólnot mniszych ufundowanych przez księcia uglickiego Romana Władimirowicza w II poł. XIII w. Inna wersja zakłada, że monaster powstał przed 1482, gdyż w wymienionym roku Żywot św. Paisjusza Uglickiego wspomina o archimandrycie Natanielu ze wspólnoty pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego. Kompleks budynków monasterskich był pierwotnie drewniany i znajdował się bezpośrednio nad brzegiem Wołgi (obecnie zlokalizowana jest w tym miejscu cerkiew św. Jana Chrzciciela)[2].
W 1609 monaster został zajęty przez wojska polsko-litewskie. Przełożony klasztoru ihumen Laurenty i 60 broniących obiektu mnichów zginęło, a zabudowania wspólnoty zostały całkowicie zniszczone. Odbudowano je, również z drewna, po zakończeniu wojny polsko-rosyjskiej[3].
Klasztor został przeniesiony na nowe miejsce z inicjatywy metropolity rostowskiego Jonasza, który niegdyś rozpoczynał w nim życie monastyczne. W latach 1674–1677 z jego funduszy zbudowany został monumentalny sobór Zmartwychwstania Pańskiego z dwoma ołtarzami bocznymi, dzwonnicę z cerkwią św. Marii Egipcjanki oraz refektarz z cerkwią Ikony Matki Bożej „Hodigitria” oraz dzwonnicą z zegarem. Wszystkie te obiekty wzniesiono na podklecie i połączono galerią[2].
Przeniesienie monasteru na nowe miejsce miało zapobiec jego zalewaniu przez rzekę, jednak nie odegrało pod tym względem swojej roli – klasztor nadal podmywany był przez potok Troicki i Szełkowkę. W 1764[3] wspólnota została zlikwidowana, a sobór Zmartwychwstania Pańskiego przemianowano na świątynię parafialną[2].
W 1918 monaster został zamknięty przez władze radzieckie i zaadaptowany na muzeum. Następnie z zabudowań korzystali budowniczowie elektrowni wodnej w Ugliczu i sztucznego Zbiornika Uglickiego[3]. W kolejnych latach obiekty sakralne stopniowo niszczały. Zostały odremontowane dopiero w latach 1956–1971, wtedy też przeprowadzono wzmocnienie gruntu, by uniknąć jego dalszego podmywania[2]. Planowana była adaptacja całego kompleksu na cele muzealne, jednak przerwano ją z powodu braku funduszy[3].
Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał obiekt w 1999, dzięki staraniom arcybiskupa jarosławskiego i rostowskiego Micheasza[3]. Rozpoczęto wówczas remont zniszczonych i pozbawionych wyposażenia klasztornych cerkwi[2]. W 2000 wspólnota została restytuowana[3].
Przypisy
- ↑ Приходы | Угличское благочиние [online], uglich.blagochin.ru [dostęp 2016-02-20] .
- ↑ a b c d e Церкви и монастыри [online], uglich.ru [dostęp 2016-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2010-06-17] .
- ↑ a b c d e f Воскресенский мужской монастырь | города Углича [online], uglich-voskresen.cerkov.ru [dostęp 2016-02-20] .