Musée Grévin

Musée Grévin
Ilustracja
Wejście do muzeum (2009)
Państwo

 Francja

Miejscowość

Paryż

Adres

10, boulevard Montmartre[1]

Data założenia

5 czerwca 1882

Dyrektor

Yves Delhommeau[2]

Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Musée Grévin”
Ziemia48°52′18,6″N 2°20′31,7″E/48,871833 2,342139
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Musée Grévin – muzeum figur woskowych w Paryżu, założone w 1882 roku, najstarsza czynna komercyjna instytucja rozrywkowa tego miasta[3].

Historia

Plakat pierwszego pokazu Theatre Optique w muzeum, 1892

Założycielem muzeum był dziennikarz i wydawca prasowy Arthur Meyer[1][4]. W zamyśle Meyera gabinet figur woskowych miał stanowić ilustrację do aktualnych wydarzeń opisywanych w prasie[5]. Wydawca nawiązał współpracę z karykaturzystą, rysownikiem i rzeźbiarzem Alfredem Grévinem[1], którego znaczenie i rola były jednak niewielkie[6]. Muzeum zostało otwarte 5 czerwca 1882 roku[6][7] na miejscu wcześniejszej kawiarni[4]. W 1884 roku muzeum przyłączono do sieci elektrycznej jako czwarty budynek w Paryżu[8]. Placówka cieszyła się popularnością – w pierwszym roku działalności muzeum odwiedziło blisko pół miliona osób[9], dlatego w 1887 roku podniesiono cenę za bilety w niedzielę, aby ograniczyć liczbę zwiedzających[10]. Muzeum było zarządzane przez Gabriela Thomasa (założyciel Théâtre des Champs Élysées[11]) i potomków w jego rodzinie[6]. Spółka Musée Grévin SA z siedzibą w Paryżu, która zarządza muzeum została założona 13 maja 1955 roku[12] i jest notowana na giełdzie Euronext Paris(inne języki)[12]. Placówka z czasem wyrosła na jedynego konkurenta londyńskiego Muzeum Figur Woskowych Madame Tussaud[6]. Na fali popularności paryskiej placówki otwarto siedem franczyzowych muzeów[6]. W maju 1999 roku[13] muzeum zostało zakupione przez grupę Astérix[6], która podjęła się jego odświeżenia[6][13]. Grupa przeznaczyła 54 miliony franków (8 milionów euro) na lifting obiektu i otworzyła go ponownie po pięciu miesiącach przerwy w działalności w 2001 roku[13]. Na wystawie pojawiły się wówczas tematy z XX wieku, jak np. nazizm, Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1998, zdobycie Annapurny[13]. Pozostawiono jednak również starsze figury[13].

Muzeum w 2022 roku usunęło z ekspozycji figurę przedstawiającą Władimira Putina wykonaną w 2000 roku[2] w proteście przeciwko inwazji Rosji na Ukrainę[2] oraz po jej uszkodzeniu przez zwiedzających[2] (figura została także uszkodzona w 2014 roku przez zwiedzającego po aneksji Krymu przez Rosję[2]); była to pierwsza sytuacja w historii tego muzeum, w wyniku której usunięto figurę z uwagi na trwające wydarzenia[2].

Ekspozycja

Pod koniec XIX wieku muzeum organizowało pokazy krótkometrażowych filmów animowanych w systemie Théâtre Optique(inne języki)[14]. Na początku XX wieku w muzeum działały równocześnie kino i teatr[15]. Dawniej w muzeum znajdowały się także pełnowymiarowe dioramy[16][17], które przedstawiały aktualne wydarzenia, np. areszt rosyjskich nihilistów[18], bądź wydarzenia historyczne, np. śmierć Jean-Paula Marata, w przypadku której wykorzystano wannę, w której został on zamordowany[18], a także m.in. scenę z powieści Germinal Émile’a Zoli[19]. W 2022 placówka prezentowała zwiedzającym figury m.in. polityków, np. prezydenta USA Joe Bidena[2] czy przewodniczącego ChRL Xi Jinpinga[2], artystów, np. Marylin Monroe[13], Elvisa Presleya[13], a także postaci fikcyjne np. Larę Croft[13].

Galeria

  • Scena Śmierć Marata (1959)
    Scena Śmierć Marata (1959)
  • Fragment ekspozycji: etapy powstawania głowy figury (2006)
    Fragment ekspozycji: etapy powstawania głowy figury (2006)
  • Sala kolumnowa (2017)
    Sala kolumnowa (2017)
  • Iluminowane wnętrze (2013)
    Iluminowane wnętrze (2013)
  • Figury Auguste’a Rodina i Pabla Picassa (2006)
    Figury Auguste’a Rodina i Pabla Picassa (2006)
  • Figura Napoleona Bonaparte (2006)
    Figura Napoleona Bonaparte (2006)

Przypisy

  1. ↑ a b c Schwartz, Meusy 1991 ↓, s. 20.
  2. ↑ a b c d e f g h Muzeum Grevin usunęło woskową figurę Putina. „Nie chcemy poprawiać jego włosów i wyglądu”. Niezależna, 2022-03-02. [dostęp 2022-03-02].
  3. ↑ Schwartz 1995 ↓, s. 8.
  4. ↑ a b Vanessa R.V.R. Schwartz Vanessa R.V.R., Spectacular realities : early mass culture in fin-de-siècle Paris, Berkeley: University of California Press, 1998, s. 98, ISBN 978-0-520-92420-8, OCLC 44960274 [dostęp 2022-03-02] .
  5. ↑ Schwartz 1995 ↓, s. 13.
  6. ↑ a b c d e f g NicoleN. Saëz-Guérif NicoleN., Le Musée Grévin (1882-2001) : cire, histoire et loisir parisien [online], 2002 [dostęp 2022-03-02] .
  7. ↑ Catherine E.C.E. Clark Catherine E.C.E., Paris and the cliché of history : the city and photographs, 1860-1970, New York, NY 2018, s. 23, ISBN 978-0-19-068165-4, OCLC 1040205561 [dostęp 2022-03-02] .
  8. ↑ Schwartz, Meusy 1991 ↓, s. 23.
  9. ↑ Schwartz 1995 ↓, s. 7-8.
  10. ↑ Schwartz, Meusy 1991 ↓, s. 22.
  11. ↑ Schwartz, Meusy 1991 ↓, s. 19.
  12. ↑ a b GREV Musee Grevin S.A. Stock Overview (France: Euronext Paris) [online], Barron's [dostęp 2022-03-02]  (ang.).
  13. ↑ a b c d e f g h Ondine Millot: Le musée Grévin mue avec Astérix. Libération, 2001-06-21. [dostęp 2022-03-02]. (fr.).
  14. ↑ Schwartz, Meusy 1991 ↓, s. 27.
  15. ↑ Schwartz, Meusy 1991 ↓, s. 44.
  16. ↑ Schwartz 1995 ↓, s. 14.
  17. ↑ Vanessa R.V.R. Schwartz Vanessa R.V.R., Spectacular realities: early mass culture in fin-de-siècle Paris, Berkeley: University of California Press, 1998, s. 119, ISBN 978-0-520-92420-8, OCLC 44960274 [dostęp 2022-03-02] .
  18. ↑ a b Schwartz 1995 ↓, s. 15.
  19. ↑ Schwartz 1995 ↓, s. 16.

Bibliografia

  • Vanessa R. Schwartz. Museums and Mass Spectacle: The Musée Grévin as a Monument to Modern Life. „French Historical Studies”. 19 (1), 1995. Duke University Press. (ang.). 
  • Vanessa R.V.R. Schwartz Vanessa R.V.R., Jean-JacquesJ.J. Meusy Jean-JacquesJ.J., Le Musée Grévin et le Cinématographe : l'histoire d'une rencontre, „1895, revue d'histoire du cinéma”, 11 (1), 1991, DOI: 10.3406/1895.1991.982 [dostęp 2022-03-02] .