Niżnia Polana Tomanowa
Widok w kierunku wschodnim, w głębi Tomanowy Wierch Polski | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Położenie | |||
Pasmo | Tatry, Karpaty | ||
Wysokość | 1260–1340 m n.p.m. | ||
Zagospodarowanie | nieużytek | ||
Położenie na mapie Tatr | |||
Położenie na mapie Karpat | |||
49°13′28″N 19°53′03″E/49,224444 19,884167 | |||
|
Niżnia Polana Tomanowa – polana w Dolinie Tomanowej, będącej górnym, wschodnim odgałęzieniem Doliny Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Niewielka śródleśna polana położona jest na wysokości 1260–1340 m. Dawniej wchodziła w skład Hali Tomanowej i była koszona[1]. Jak na polany tatrzańskie miała dużą wartość użytkową – trawa rośnie na niej dość obficie. Wypasano na obrzeżach polany, na otaczających ją zboczach gór i w lesie[2]. Stanisław Barabasz opisał przypadek, jaki zdarzył się na tej polanie w 1885 r. i którego był świadkiem: [Niedźwiedź] w biały dzień wpadł między pasące się bydło, skoczył na rosłą jałówkę i wbił jej pazury w boki. Juhasi z bacą [...] przybiegli z krzykiem, wywijając ciupagami i płonącymi sajtami, psy rzuciły się ujadając wściekle i wspólnymi siłami odbito szczęśliwie jałówkę[3].
Prawo do wykarczowania lasu i wypasania na polanie otrzymali górale od króla Zygmunta III Wazy w 1615 r. Pod koniec XIX wieku polanę wykupił hrabia Władysław Zamoyski[3].
Od 1957 r. po utworzeniu ścisłego rezerwatu przyrody Tomanowa-Smreczyny zniesiono wypas w całej Dolinie Tomanowej. Obecnie w jej rejonie występują niedźwiedzie i jelenie, które jesienią urządzają rykowiska w pobliżu polany. Polana stopniowo zarasta lasem ze szkodą dla walorów widokowych oraz przyrodniczych – roślinność polany, wśród której występują rzadkie gatunki górskie (tojad mocny, goździk okazały, omieg górski, ostrożeń lepki i inne) wypierana jest przez las świerkowy[2].
Szlaki turystyczne
- – zielony ze schroniska PTTK na Hali Ornak w Dolinie Kościeliskiej do Rozdroża w Tomanowej w górnej części Wyżniej Polany Tomanowej i dalej przez Czerwone Żlebki na Chudą Przełączkę i Ciemniak. Z Niżniej Polany Tomanowej do schroniska ok. 1,8 km (30 min).
- Czas przejścia ze schroniska do rozdroża: 1:30 h, ↓ 1:10 h
- Czas przejścia od rozdroża na Chudą Przełączkę: 1:30 h, ↓ 1 h[4].
- Widok w kierunku zachodnim, w głębi Ornak, Iwaniacka Przełęcz i Kominiarski Wierch
- Niznia i Wyżnia Polana Tomanowa
Przypisy
- ↑ ZofiaZ. Radwańska-Paryska ZofiaZ., Witold HenrykW.H. Paryski Witold HenrykW.H., Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1 .
- ↑ a b WładysławW. Szafer WładysławW., Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962 .
- ↑ a b JózefJ. Nyka JózefJ., Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3 .
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X .