Nicolae Grigorescu

Nicolae Grigorescu

Data i miejsce urodzenia	15 maja 1838 Pitaru(inne języki)
Data i miejsce śmierci	21 lipca 1907 Câmpina
Narodowość	Rumun
Alma Mater	École nationale supérieure des Beaux-Arts
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	Szkoła z Barbizon, Impresjonizm
Muzeum artysty	Nicolae Grigorescu Memorial Museum(inne języki)
Ważne dzieła
Țărancă din Muscel, Car cu boi, Atacul de la Smârdan, Fata cu basmaua galbenă
Multimedia w Wikimedia Commons

Nicolae Ion Grigorescu (ur. 15 maja 1838 w Pitaru, zm. 21 lipca 1907 w Câmpina) – malarz, jeden z czołowych twórców współczesnego malarstwa rumuńskiego.

Urodził się w Pitaru w okręgu Dâmbovița na Wołoszczyźnie, obecnie Rumunii. W 1843 jego rodzina przeniosła się do Bukaresztu. W młodym wieku (1846–1850) terminował w warsztacie czeskiego malarza Antona Chladka i tworzył ikony dla kościoła Băicoi i Monasteru Căldărușani. W 1856 stworzył kompozycję historyczną Mihai scăpând stindardul (Michał Waleczny ratujący sztandar), którą podarował księciu wołoskiemu Barbu Știrbei wraz z prośbą o pomoc finansową na studia.

W latach 1856–1857 tworzył malowidła dla kościoła klasztoru Zamfira w powiecie Prahova, a w 1861 dla kościoła klasztoru Agapia. Dzięki pomocy Mihaila Kogălniceanu otrzymał stypendium na studia we Francji.

Jesienią 1861 Grigorescu wyjechał do Paryża, gdzie studiował w École des Beaux-Arts. Uczęszczał także do warsztatu Sébastiena Cornu, gdzie jego kolegą był Pierre-Auguste Renoir. Wkrótce jednak opuścił pracownię i zafascynowany koncepcjami szkoły Barbizon wyjechał z Paryża udając się do Barbizon, gdzie został współpracownikiem takich artystów, jak Jean-François Millet, Jean-Baptiste-Camille Corot, Gustave Courbet i Teodor Rousseau. Pod wpływem tego ruchu Grigorescu, w poszukiwaniu nowych środków wyrazu, podążył za nurtem malarstwa plenerowego^[1].

W ramach Wystawy Światowej w Paryżu w 1867 wystawiał siedem prac. Na Salonie Paryskim 1868 roku prezentował obraz Tânără țigancă (Młoda Cyganka). Ponownie jego prace prezentowane były na Wystawie Światowej w Paryżu w 1889. Ważne wystawy miały miejsce również w Ateneum Rumuńskim w latach 1891, 1895, 1897, 1902 i 1905.

Od 1879 do 1890 pracował we Francji, zwłaszcza w Vitré w Bretanii oraz w swoim atelier w Paryżu. W 1890 osiadł w Câmpina w Rumunii i zajął się tematyką sielską (krajobrazy, portrety wiejskich dziewcząt, wozy z wołami). W chwili śmierci pracował nad obrazem Întoarcerea de la bâlci (Powrót z jarmarku).

W 1899 roku został mianowany członkiem honorowym Akademii Rumuńskiej^[2]. W 1957 jego dom w Câmpina przekształcono w Muzeum Pamięci Nicolae Grigorescu. W Bukareszcie na jego cześć nazwano stację metra Grigorescu (przemianowana w 1990 z wcześniejszej upamiętniającej generała armii komunistycznej Leontina Sălăjana). W rumuńskiej walucie Grigorescu przedstawiony jest na banknocie wartości 10 llei.

• 
  Dom malarza w Câmpina
• 
  Wóz z wołami
• 
  Cerująca stara kobieta
• 
  Cyganka z Ghergani
• 
  Wnętrze w Vitré

• Obrazy Nicolae Grigorescu w klasztorze Agapia @ Viziteazaneamt
• Obrazy Nicolae Grigorescu @ Zeno
• „Gdybyś tylko wiedział, jak piękny jest mój kraj!” autorstwa Paula Ioana @ Revista
• „Dumny z bycia Rumunem: Nicolae Grigorescu, Rumun całą duszą i całą swoją twórczością” Victor Pitigoi @ Ziare
• „Wartości kultury narodowej: Nicolae Grigorescu – 102 lata od jego śmierci” @ Amos News