Niszczyciele typu Somers
| Ten artykuł od 2023-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
USS Somers (DD-381) | |||
Kraj budowy | Stany Zjednoczone | ||
---|---|---|---|
Użytkownicy | US Navy | ||
Stocznia | Federal Shipbuilding and Drydock Company, Kearny, New Jersey | ||
Planowane okręty | 5 | ||
Zbudowane okręty | 5 | ||
Okręty w służbie | 0 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność | 2079 ton | ||
Długość | 116,13 metra (całkowita) | ||
Szerokość | 11,25 metra | ||
Zanurzenie | 5,4 metra | ||
Napęd | 2 śruby, 4 kotły Babcock & Wilcox 2 turbiny General Electic Curtis 52 000 KM | ||
Prędkość | 35 węzły | ||
Zasięg | 7020 Mm/12 w | ||
Załoga | 235 marynarzy i oficerów | ||
Uzbrojenie | 1940 rok | ||
|
Niszczyciele typu Somers – amerykańskie niszczyciele, pełniące funkcję przewodników floty (liderów), zbudowane w latach 1937–1938 i służące w US Navy podczas II wojny światowej.
Geneza
W pierwszej połowie lat 30. XX wieku rozpoczęto w Stanach Zjednoczonych duży program rozbudowy sił marynarki wojennej, jednym z jego elementów była budowa serii niszczycieli. Podjęto również decyzję, aby wybudować kilka niszczycieli pełniących rolę przewodników floty (liderów), okrętów większych i silniej uzbrojonych od klasycznych niszczycieli. Rolę liderów we Flocie Pacyfiku pełniły jednostki typu Porter, we Flocie Atlantyckiej rolę liderów miały pełnić niszczyciele typu Somers.
Budowa
Wybudowano 5 okrętów typu Somers: USS „Somers” (DD-381), USS „Warrington” (DD-383), USS „Sampson” (DD-394), USS „Davis” (DD-395) oraz USS „Jouett” (DD-396). Pierwsze dwa niszczyciele wybudowano w stoczni Federal Shipbuilding and Drydock Company w Kearny w stanie New Jersey, pozostałe trzy w stoczni Bath Iron Works w Bath (Maine).
Nr. taktyczny Nazwa | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | Wejście do służby |
---|---|---|---|---|
DD 381 Somers | Federal Shipbuilding | 27.06.1935 | 13.03.1937 | 30.06.1938 |
DD 383 Warrington | Federal Shipbuilding | 10.10.1935 | 15.05.1937 | 12.08.1938 |
DD 394 Sampson | Bath Iron Works | 08.04.1936 | 16.04.1938 | 03.10.1938 |
DD 395 Davis | Bath Iron Works | 28.07.1936 | 30.07.1938 | 16.12.1938 |
DD 396 Jouett | Bath Iron Works | 26.03.1936 | 24.09.1938 | 07.03.1939 |
Konstrukcja
Za projekt niszczycieli odpowiedzialna była firma Gibbs & Cox. Mając już doświadczenie w eksploatacji niszczycieli typu Porter, zdecydowano się wprowadzić kilka udoskonaleń istniejącego typu. Najważniejszym z nich był nowy zespół napędowy opracowany przez firmę Babcock & Wilcox i Foster Wheeler. Nowe kotły wytwarzające parę o wyższym ciśnieniu i większej temperaturze pozwalały osiągnąć prędkość o 0,5 węzła większą niż na Porterach (Podczas prób morskich USS „Sampson” rozwinął prędkość 38,56 w). Wzmocniono uzbrojenie torpedowe o dodatkowe trzy wyrzutnie w porównaniu z Porterem. Wygospodarowano dla nich miejsce dzięki rezygnacji z jednego z kominów. Zrezygnowano z masztu rufowego, a jedyny istniejący miał konstrukcję palową, osiągnięto dzięki temu znaczne oszczędności tonażowe. Dzięki tym wszystkim udoskonaleniom lidery floty Atlantyku były szybsze i posiadały większy zasięg od swoich pacyficznych odpowiedników.
Uzbrojenie
Uzbrojenie główne tworzyło 8 armat Mk 12 na podwójnych podstawach Mk 22, kalibru 127 mm i długości luf 38 kalibrów, rozmieszczonych w czterech wieżach artyleryjskich. Uzbrojenie przeciwlotnicze tworzyło 8 działek Mk 2, kalibru 28 mm o długości lufy 75 kalibrów, rozmieszczonych na dwóch stanowiskach po cztery lufy oraz dwa karabiny maszynowe 12,7 mm. Okręty posiadały również trzy stanowiska torpedowe 533 mm, po trzy wyrzutnie na stanowisko i dwie rufowe zrzutnie bomb głębinowych Mk 7. Niszczyciele zaopatrzone były również w urządzenia sonarowe.
Modyfikacje
W 1942 roku na niszczycielach typu Somers zdemontowano środkowy zespół wyrzutni torpedowych oraz działka 28 mm zastępując je działkami 20 mm. W 1943 roku usunięto wieżę artyleryjską nr 3 (rufową), wzmacniając uzbrojenie przeciwlotnicze działkami 20 mm Oerlikon oraz działkami 40 mm Boforsa. W toku działań wojennych zaczęto instalować wyposażenie radiolokacyjne: radar dozoru SC oraz radar kierowania ogniem Mk 3. Na rufie montowano maszty z radionamiernikami HF/DF.
Bibliografia
- Wojciech Holicki. Amerykańskie niszczyciele typu Somers. „Nowa Technika Wojskowa”. 11, s. 57-61, 1999. ISSN 1230-1655.
- p
- d
- e
|