Nornik wyspowy
Microtus abbreviatus[1] | |||
G.S. Miller, 1899[2] | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | ssaki żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | gryzonie | ||
Podrząd | Supramyomorpha | ||
Infrarząd | myszokształtne | ||
Nadrodzina | myszowe | ||
Rodzina | chomikowate | ||
Podrodzina | karczowniki | ||
Plemię | Arvicolini | ||
Rodzaj | nornik | ||
Gatunek | nornik wyspowy | ||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Zasięg występowania | |||
| |||
|
Nornik wyspowy[5] (Microtus abbreviatus) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania
Nornik wyspowy występuje na wyspach u wybrzeży Alaski zamieszkując w zależności od podgatunku[6]:
- M. abbreviatus abbreviatus – znany tylko z miejsca typowego na wyspie Hall, w Alasce.
- M. abbreviatus fisheri – znany tylko z miejsca typowego na Wyspie Świętego Mateusza, w Alasce.
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1899 roku amerykański botanik i zoolog Gerrit Smith Miller nadając mu nazwę Microtus abbreviatus[2]. Holotyp pochodził z wyspy Hall, na Morzu Beringa, w Alasce, w Stanach Zjednoczonych[7].
Jest spokrewniony z występującym na kontynencie nornikiem piskliwym (Microtus miurus), ale przeważnie zaliczany do odrębnego gatunku[7][4]. Obserwacje zdarzały się od 1885 roku, ale ze względu na izolację wysp były sporadyczne[8]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają dwa podgatunki[6].
Etymologia
- Microtus: gr. μικρος mikros „mały”; ους ous, ωτος ōtos „ucho”[9].
- abbreviatus: łac. abbreviatus „krótko-, skrócony”, od abbreviare „skrócić”, od brevis „krótki”[10].
- fisheri: dr Albert Kenrick Fisher (1856–1948), amerykański ornitolog, kolekcjoner, założyciel American Ornithologists’ Union[3][10].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 111–146 mm, długość ogona 25–32 mm, długość tylnej stopy 22–24 mm; masa ciała 45–79 g[11]. Nie występuje dymorfizm płciowy[8].
Biologia
Zwierzęta te zamieszkują wilgotne obszary od poziomu morza do 240 m n.p.m., występują zwykle na nizinach i skrajach plaż. W ciągu dnia żerują na niskich roślinach. Naturalnymi wrogami tych gryzoni są pieśce, a także puchacz śnieżny i wydrzyk długosterny[4].
Dane z wyspy Halla wskazują, że typowo samica wydaje na świat raz do roku jeden miot, liczący średnio siedem młodych[4].
Populacja
Nornik wyspowy ma niewielki zasięg występowania, ale wyspy, które zamieszkuje, są bezludne i objęte ochroną, przez co jest uznawany za gatunek najmniejszej troski. Mimo krótkoterminowych wahań populacja jest stabilna, lokalne drapieżniki nie stanowią dla niej zagrożenia[4].
Przypisy
- ↑ Microtus abbreviatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b G.S. Miller. A new vole from Hall Island, Bering Sea. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 13, s. 13, 19001. (ang.).
- ↑ a b C.H. Merriam. Papers from the Harriman Alaska Expedition. I. Descriptions of twenty-six new mammals from Alaska and British North America. „Proceedings of the Washington Academy of Sciences”. 2, s. 23, 1900. (ang.).
- ↑ a b c d e F.F. Cassola F.F., Microtus abbreviatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-12-02] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 237. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 358. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Microtus (See comments.) abbreviatus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-02].
- ↑ a b Insular Vole. [w:] North American Mammals [on-line]. Narodowe Muzeum Historii Naturalnej. [dostęp 2015-01-10].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 424, 1904. (ang.).
- ↑ a b The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 334. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).