Odcinek Kordonowy „Wilno”
| Historia | |
| Państwo |
|
|---|---|
| Sformowanie | 1921 |
| Rozformowanie | 1922 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Wilno |
| Podległość | 2 Armia |
Odcinek Kordonowy „Wilno” – struktura terytorialna wojsk etapowych w okresie II Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W ramach Kordonu Granicznego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego, w 1921 powołane zostało Dowództwo Odcinka Kordonowego „Wilno”[1]. Siedzibą dowództwa były koszary bernardyńskie w Wilnie[2]. Do dyspozycji dowódcy OK przydzielony został 26 szwadron żandarmerii polowej[2]. W początkowym okresie istnienia Odcinka jego obsadę stanowiły jednostki liniowe rozmieszczone wzdłuż linii kordonowej. Dopiero na początku czerwca 1921 na odcinek kordonowy zostały przesunięty I Litewsko-białoruski batalion etapowy[3]. W okresie od 22 do 29 października 1921 zmienione zostały zasady podległości oraz organizacja odcinka kordonowego „Wilno". Pod względem taktycznym dowództwo odcinka oraz podległe mu jednostki etapowe podlegać miały rozkazom III Brygady Jazdy, a pod względem organizacyjnym i materiałowym dowództwu Wojsk Litwy Środkowej[3].
6 sierpnia 1922 zlikwidowane zostało Dowództwo Odcinka Kordonowego „Wilno”, a nadzór nad jednostkami na litewskim odcinku granicy przejął Inspektorat Batalionów Celnych, utworzony przy Delegacie Rządu w Wilnie[4].
Obsada personalna
- Dowódcy odcinka kordonowego
- Zastępcy dowódcy odcinka
- kpt. Ignacy Lewandowski[2]
Struktura organizacyjna
- dowództwo odcinka kordonowego w Wilnie[6]
Uwagi
- ↑ Pododcinek kordonowy „Niemenczyn” od wsi Podubinki do wsi Naruniszki ochraniany był przez II Litewsko-Białoruski batalion etapowy[3].
- ↑ Pododcinek kordonowy „Miejszogoła” od Naruniszek do wsi Surmańce obsadzony był przez II batalion Lidzkiego pułku strzelców[3].
- ↑ Pododcinek kordonowy „Nowe Troki” od wsi Surmańce do stacji kolejowej Rudziszki osłaniany był przez szwadrony 10 pułku Ułanów Litewskich[3].
- ↑ Pododcinek kordonowy „Olkieniki” od Rudziszek do wsi Smolniki obsadzony przez I Litewsko-Białoruski batalion etapowy[7].
Przypisy
- ↑ Ochał 2017 ↓, s. 98.
- ↑ a b c d Ochał 2017 ↓, s. 102.
- ↑ a b c d e Ochał 2017 ↓, s. 99.
- ↑ Ochał 2017 ↓, s. 114.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 18 listopada 1922 roku, s. 833.
- ↑ Odcinek kordonowy „Wilno” ↓.
- ↑ Ochał 2017 ↓, s. 100.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Artur Ochał: Na litewskiej rubieży Brygada KOP Grodno (1929-1939). Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2017. ISBN 978-83-8098-148-5.
- Janusz Odziemkowski. Organizacja i ochrona zaplecza wojsk polskich na Litwie i Białorusi (luty 1919-lipiec 1920). „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 4 (246), 2013. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1440-6281.
- Dyslokacja oddziałów pełniących służbę na odcinku kordonowym „Wilno” → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- p
- d
- e
Wojska wartownicze i etapowe II RP
