Opłata miejscowa

Opłata miejscowa (pot. opłata klimatyczna, lub opłata uzdrowiskowa) – opłata lokalna pobierana na podstawie przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych od osób fizycznych przebywających czasowo w celach wypoczynkowych, turystycznych lub szkoleniowych w miejscowościach o szczególnych walorach uzdrowiskowych, klimatycznych i krajobrazowych^[1].

W Polsce pobiera się ją nad morzem m.in. w Gdańsku (2024: 3,22 zł^[2]), Kamieniu Pomorskim (2024: 6 zł^[3]), Kołobrzegu (2024: 6,20 zł^[4]), Mielnie (2024: 3,20 zł^[5]), Międzywodziu (2,50 zł), Międzyzdrojach (2,80 zł), Rewalu (2,50 zł), Sopocie (5,20 zł), Świnoujściu (2024: 6,20 zł^[6]) i Wolinie (od 2023: 2,80 zł^[7]).
W rejonach górskich są to m.in. Białka- (2 zł) i Bukowina Tatrzańska (2 zł), Duszniki-Zdrój (4,50 zł), Jedlina-Zdrój (4,20 zł), Karpacz (2,80 zł), Kudowa-Zdrój (4,50 zł), Muszyna (5,40 zł), Polanica-Zdrój (4,50 zł), Polańczyk (1,50 zł), Poronin (2 zł), Rabka-Zdrój (4 zł), Rymanów-Zdrój (4 zł), Solina (1 zł), Szczawnica (4 zł), Szczyrk (2,40 zł), Szklarska Poręba (2,80 zł), Ustrzyki Dolne (2 zł) i Górne (1,60 zł), Wisła (2,50 zł), Zakopane (2 zł)^[8].

• Kalkulator opłat klimatycznych w polskich miejscowościach. psur.pl. [dostęp 2014-12-18].