Pałacyk gościnny Branickich w Białymstoku
![]() | |||
![]() | |||
Państwo |
| ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Białystok | ||
Adres | |||
Styl architektoniczny | barokowy | ||
Architekt | prawdopodobnie Jan Zygmunt Deybel | ||
Ukończenie budowy | poł. XVIII w. | ||
Zniszczono | 1944 | ||
Odbudowano | 1950 | ||
Położenie na mapie Białegostoku ![]() | |||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||
Położenie na mapie województwa podlaskiego ![]() | |||
![]() | |||
|
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d3/Wn%C4%99trze_pa%C5%82acyku_go%C5%9Bcinnego_w_Bia%C5%82ymstoku.jpg/250px-Wn%C4%99trze_pa%C5%82acyku_go%C5%9Bcinnego_w_Bia%C5%82ymstoku.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/45/Interior_of_Guest_Palace_in_Bia%C5%82ystok.jpg/250px-Interior_of_Guest_Palace_in_Bia%C5%82ystok.jpg)
Pałacyk gościnny Branickich – pałac w Białymstoku zbudowany w połowie XVIII wieku (ok. roku 1771) w stylu barokowym, prawdopodobnie według projektu Jana Zygmunta Deybela. Znajduje się przy ul. Kilińskiego 6[2].
Historia
Śmierć Branickiego przerwała budowę na kilka lat, prace przy urządzaniu wnętrz zostały podjęte w roku 1776 i zakończone w roku następnym. Ich wykonawcą był ówczesny nadworny architekt Izabeli – Jan Sękowski, który tu mieszkał. W roku 1796 budynek został wydzierżawiony Kamerze, mieściła się w nim siedziba prezydenta Kamery. Po śmierci Izabeli, wraz z całym zespołem pałacowo-ogrodowym znalazł się w posiadaniu cara Aleksandra I, w 1837 roku przekazany Instytutowi.
Został spalony w 1944 r., odbudowany w 1950 na siedzibę Muzeum Ruchu Rewolucyjnego. Obecnie mieści się tam Urząd stanu cywilnego. Nazywany również: Pałacykiem, domem Koniuszego.
Przypisy
Bibliografia
- Pałacyk Gościnny Branickich. gazeta.pl Białystok, 2005-03-25. [dostęp 2009-11-12].
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia pałacyku
- Zdjęcia wnętrza pałacyku
- p
- d
- e