Parafia św. Michała Archanioła w Zarzeczu
Kościół św. Michała Archanioła | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Siedziba | Zarzecze | ||
Adres | Zarzecze 3 | ||
Data powołania | 1430 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Archidiecezja | przemyska | ||
Dekanat | Przeworsk II | ||
Kościół | |||
Proboszcz | ks. Radosław Maziarz (2020) | ||
Wezwanie | św. Michała Archanioła | ||
Wspomnienie liturgiczne | 10 kwietnia | ||
Położenie na mapie gminy Zarzecze | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |||
Położenie na mapie powiatu przeworskiego | |||
49°59′07,583″N 22°32′19,535″E/49,985440 22,538760 | |||
| |||
Strona internetowa |
Parafia św. Michała Archanioła w Zarzeczu − parafia rzymskokatolicka znajdująca się w archidiecezji przemyskiej w dekanacie Przeworsk II[1].
Historia
W 1430 roku dziedzic Henryk Ramsz właściciel Zarzecza, Cieszacina Wielkiego, Cieszacinka oraz Kisielowa ufundował w Zarzeczu kościół i parafię - co potwierdzają źródłowe akta powizytacyjne bpa przemyskiego Wacława Hieronima Sierakowskiego z 1755 roku. Następnie przed rokiem 1442 rokiem do parafii dołączono Rożniatów, a w końcu XVI wieku Żurawiczki.
W 1524 roku drewniany kościół został mocno zniszczony podczas najazdu Tatarów. W 1531 roku przystąpiono do jego odbudowy, a prace prowadzone były pod nadzorem ówczesnego proboszcza księdza Bernarda z Radomia, później jego następcy księdza Macieja z Soli. W 1572 roku Jan Leski właściciel Zarzecza, przekazał kościół protestantom. W 1596 roku staraniem Anny Dydyńskiej, kościół został zwrócony katolikom, a ponowną jego fundację w 1597 roku zatwierdził bp Wawrzyniec Goślicki.
W 1624 roku podczas kolejnego najazdu tatarskiego, kościół uległ prawie całkowitemu zniszczeniu, ale był nadal użytkowany. W I połowie XVIII wieku ks. Wojciech Szajnowski, przeprowadził remont kościoła. W 1744 roku kościół został konsekrowany przez bpa Andrzeja Pruskiego. Przy kościele działała szkółka parafialna i szpital dla ubogich.
W 1840 roku Magdalena Morska rozpoczęła budowę murowanego obecnego kościoła, według projektu Christiana Piotra Aignera. Wykonano tylko fundamenty, bo z powodu śmierci fundatorki budowa została przerwana. Dopiero staraniem ks. Marcelego Markiewicza i fundacji Włodzimierza Dzieduszyckiego i jego żony Alfonsyny ponownie przystąpiono do budowy kościoła, w stylu neoromańskim, według projektu lwowskiego arch. Juliana Zachariewicza. 3 października 1880 roku bp krakowski Albin Dunajewski dokonał konsekracji kościoła[2][3][4].
Parafia należała pierwotnie do dekanatu jarosławskiego, u schyłku XVIII w. weszła w skład nowo utworzonego dekanatu pruchnickiego, po II wojnie światowej przyłączona do dekanatu przeworskiego, od 1987 znajduje się na terenie dekanatu Przeworsk II (wschodnioprzeworskiego).
Na terenie parafii jest 2 822 wiernych (w tym: Zarzecze – 1 390, Kisielów – 390, Łapajówka – 340, Rożniatów – 702)[5].
Na przestrzeni dziejów proboszczami byli m.in.: ks. Marceli Markiewicz (1886–1911), ks. Józef Budnik (1911–1937)[6], ks. Józef Hajduk (od 1938)[7], ks. prał. Zenon Ruchlewicz (1996–2020).
Przypisy
- ↑ Opis dekanatu na stronie archidiecezji
- ↑ Historia parafii
- ↑ Zarzecze 3(2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 433 .
- ↑ Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 1997 (s. 378) ISSN 1233-4685
- ↑ Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 2015/2016 (s. 265) ISSN 1429-6314
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Secularis et Regularis Dioecesis rit lat. Premisliensis pro Anno Domini 1912 (s. 198) [dostęp 2021-08-02]
- ↑ Kwartalnik Stowarzyszenia „Wspólnie dla Rudnej Wielkiej”. Rudnian Nr 3, listopad 2019 Parafia Rudnia Wielki i jej pierwsi administratorzy (s. 4–5) [dostęp 2021-08-02]
Linki zewnętrzne
- Informacje o parafiach na stronie archidiecezji przemyskiej
- p
- d
- e